Ποιό κύπελλο;

Έχω σχεδόν συνηθίσει και σίγουρα αποδεχτεί την κάκιστη αγωνιστική εικόνα της ομάδας μέχρι σήμερα, η απογοήτευση που μείναμε εκτός τίτλου και Ευρώπης τόσο νωρίς δεν αλλάζει και πλέον απλά περιμένω πότε θα αρχίσουμε να παίζουμε ωραία παίρνοντας και αποτελέσματα. Δεν μιλάω ούτε για «περιθώρια υπομονής», ούτε για «ξεφτίλες», ούτε για «οργές». Ούτε φυσικά έχω γίνει λιγότερο ΑΕΚτζής αυτούς τους δύσκολους τελευταίους 3 μήνες... Έτσι είναι η μπάλα, γίνανε κακές επιλογές, κάποια στιγμή θα διορθωθούν, κύκλος είναι και γυρίζει, η ζωή συνεχίζεται και άλλα όμορφα κλισέ...

Δεν μπορώ να πω όμως πως δεν με ενοχλεί να τίθεται ως στόχος της ομάδας για το υπόλοιπο της χρονιάς η κατάκτηση του κυπέλλου. Το πρωτοείπε ο Μπάγεβιτς στην παρουσίαση του, το επανέλαβε χθες στη συνέντευξη τύπου και αν το δω στο επικείμενο προγραμματικό πλάνο του Κιντή τότε θα αρχίσω να ανησυχώ. Αν έθετε τέτοιο στόχο ο Δώνης όλοι θα λέγαμε «δεν ξέρει που έχει έρθει» και φυσικά θα είχαμε δίκιο. Για τον Μπάγεβιτς όμως που υποτίθεται ότι γνωρίζει την ψυχοσύνθεση των μεγάλων ομάδων και των οπαδών τους και ξέρει πολύ καλά που βρίσκεται, τέτοια αναφορά είναι το λιγότερο άστοχη.

Η κατάκτηση του κυπέλλου δεν μπορεί να αναφέρεται ως στόχος της ΑΕΚ ανεξάρτητα αν έμεινε τόσο γρήγορα τόσο πίσω στο πρωτάθλημα. Αν το νταμπλ είναι ο παντοτινός ψυχωτικός στόχος του Ολυμπιακού και το κύπελλο ο στόχος δεκαετίας της Λάρισας, του Άρη άντε και της Ξάνθης, εμείς αναγκαστικά είμαστε κάπου ανάμεσα.... Βάζοντας στο μάτι το κυπελλάκι από Δεκέμβρη μήνα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να κάνουμε ακόμα μεγαλύτερη την απογοήτευση που νοιώθουμε σήμερα για την ομάδα. Και φυσικά να δώσουμε νέες αφορμές για να μειώσουμε κι άλλο τους εαυτούς μας και να εδραιώσουμε τον όρο ΑΕΚάκι...

Προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι δεν θα χαρώ αν τελικά πάρουμε το κύπελλο το Μάιο. Από τη στιγμή όμως που ακόμα δεν βρισκόμαστε στον τελικό, η κατάκτηση του θεσμού είναι κάτι που ούτε σκέφτομαι, ούτε με απασχολεί και δεν πρόκειται (σίγουρα τώρα και πολύ πιθανόν ούτε και τότε) να μου χρυσώσει το χάπι για την τόσο χαμένη φετινή χρονιά. Να το πάρουμε τότε και να πούμε «παρηγοριά στον άρρωστο» μάλιστα, να το θέτουμε όμως ως στόχο σήμερα που είμαστε σε αυτό το χάλι και προσπαθούμε να ορθοποδήσουμε, είναι τουλάχιστον άτοπο... Ιδίως όταν ακόμα οι μνήμες του Ηλυσιακού είναι νωπές...

Και σε τελική ανάλυση αν έχουμε τόσο ανάγκη για επικοινωνιακούς λόγους να βρούμε απτό στόχο για να κρατάμε σε εγρήγορση τους «αγανακτισμένους» οπαδούς μας και να έχουμε και κάτι να ασχολούμαστε μέχρι το τέλος της χρονιάς προτιμότερο δεν είναι το «δεύτερη θέση στα play off»;... Ή αυτό μας πέφτει δύσκολο;