Η αγωνία του "τελικού"

«Τελικός με Καβάλα!... με νίκη κλειδώνουν τα πλέι οφ»...

Και δεν ντρέπονται μόνο που το γράφουν; Ή πια το παραμύθιασμα είναι απροκάλυπτο;

Δηλαδή αν κερδίσουμε θα πανηγυρίζουμε όπως αρμόζει σε έναν τελικό;

Ή αν χάσουμε θα δικαιούμαστε να παρηγορηθούμε μιας και «σε έναν τελικό όλα γίνονται...»;

Το πρόβλημα, τελικά, δεν είναι που ο φετινός αγωνιστικός πήχης είναι τόσο χαμηλά... Αυτό που κυρίως με ενοχλεί είναι, ασυναίσθητα και αντανακλαστικά πλέον, να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα χαμηλώνοντας τον πήχη κι άλλο από μόνοι μας...

"Παλαίμαχη" αηδία

Αντιγράφω αποσπάσματα της πρόσφατης συνέντευξης του Μίμη Παπαϊωάννου από την ιστοσελίδα του Σπορ FM:

-Πηγαίνετε στο γήπεδο σήμερα να δείτε την ΑΕΚ;

«Θα σου πω κάτι και γράψ' το με κεφαλαία γράμματα: Δεν με ενδιαφέρει η ΑΕΚ σήμερα! Εδώ δεν ασχολούνται οι ίδιοι με την ομάδα. Θα ασχοληθώ εγώ; Δεν ξέρω καν ποια μέρα παίζει η ΑΕΚ. Έχω τις δουλειές μου».

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ΑΕΚ σήμερα;

«Οι άνθρωποι που διαχειρίζονται την ομάδα πρέπει να φύγουν και να έρθει επιτέλους ένας ιδιοκτήτης. Δεν ξέρω αν θα ζω όταν η ΑΕΚ θα πάρει ξανά πρωτάθλημα. Και, καλά, πρωτάθλημα μπορεί να ξαναπάρει. Λεφτά, γήπεδο και αξιοπρέπεια πού θα βρει;»

-Πώς κρίνετε την εποχή Ντέμη Νικολαϊδη στην ομάδα;

«Μην μου πεις τίποτα γι' αυτόν! Ήταν ο χειρότερος πρόεδρος που πέρασε από την ΑΕΚ. Όταν έχεις το δικέφαλο στο μπράτσο, δεν κάνεις αυτά που έκανε αυτός...»

(http://www.sport-fm.gr/article/220480)

Τα θλιβερά συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα ακόλουθα:

- Για τον κ. Παπαϊωάννου το ενδιαφέρον και η ενασχόληση με την ΑΕΚ δεν είναι αυτονόητα, όπως θα έπρεπε να είναι για κάθε ΑΕΚτζή. Είναι συνάρτηση των πράξεων, ενεργειών και παραλείψεων της εκάστοτε διοίκησης.

- Για τον κ. Παπαϊωάννου, θρυλική μορφή της ιστορίας της ΑΕΚ, οι δουλειές του (ποιές είναι αυτές, άραγε;...) τον εμποδίζουν ακόμα και να γνωρίζει τη μέρα που αγωνίζεται η ομάδα.

- Για τον κ. Παπαϊωάννου τα "λεφτά" και το "γήπεδο" δεν μπαίνουν απλώς στην ίδια πρόταση με την "αξιοπρέπεια". Προηγούνται αυτής...

- Για τον κ. Παπαϊωάννου ο Ντέμης Νικολαϊδης υπήρξε χειρότερος πρόεδρος του Μάκη Ψωμιάδη που έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση 4 ετών για υπεξαίρεση ποσού 11 εκ. ευρώ από την ομάδα.

Τί άλλα σχόλια να κάνω; Για μία ακόμα φορά η ΑΕΚ βρίσκει τον εχθρό μέσα της. Για μία ακόμα φορά όλοι σιώπησαν. Μερικοί, μάλιστα, χειροκρότησαν. Η επίδειξη ΑΕΚοφροσύνης στη χειρότερη της μορφή... Ντροπή σου Μίμη...

Η κοροϊδία καλά κρατεί

«Παίχτες χωρίς ψυχή», «αγγαρεία», «αδιάφοροι» και παρόμοιες κριτικές ακολούθησαν το παιχνίδι στη Λάρισα. Μαζί με τις απαραίτητες πάντα βολές στην «ανύπαρκτη διοίκηση» που στις ήττες, προφανώς, γίνεται ακόμα πιο ανύπαρκτη και επηρεάζει την απόδοση των «αδιάφορων παιχτών»...

Μέχρι το Σάββατο βέβαια η αισιοδοξία από το παραπλανητικό 4 Χ 4 ξεχείλιζε. Οι αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας είχαν καμουφλαριστεί και ο στόχος του Champions League επινοήθηκε για να κρατήσει τη μάζα των απογοητευμένων οπαδών σε εγρήγορση. Άλλωστε, με τις άλλες 3 ομάδες να κονταροχτυπιούνται για τον τίτλο, έπρεπε κάπου και η ΑΕΚ να υπάρχει στην επικαιρότητα.

Ελάχιστοι σήμερα γράφουν ότι η ΑΕΚ του Σαββάτου καθόλου δεν διέφερε από τις εμφανίσεις και αγχώδεις νίκες της με Πανθρακικό, Εργοτέλη και Άρη. Και ότι απλά, το τελικό αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό... Οι παίχτες οι ίδιοι, πάντα, είναι, το ίδιο παίζουν κάθε φορά, το ίδιο σύστημα ακολουθούν και προσωπικά εμένα καθόλου αδιάφοροι δεν μου φάνηκαν. Τόσο μπορούν, τόσο ξέρουν, έτσι τους δείχνουν... Η κοροϊδία πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει...

Ο αθόρυβα δυστυχής Μπλάνκο

Σε αντίθεση με τους Σκόκο και Τζιμπούρ, τους δύο δηλαδή φευγάτους που γράφαμε την προηγούμενη βδομάδα, εκείνος που φαίνεται ότι σίγουρα θα παραμείνει στην ομάδα και την επόμενη χρονιά είναι ο Ισμαέλ Μπλάνκο. Ανεξάρτητα, αν θα ανανεώσει τελικά από τώρα το συμβόλαιο του, όπως εδώ και καιρό λέγεται, υπάρχουν αρκετοί λόγοι και ενδείξεις που μαρτυρούν ότι ο παίχτης δύσκολα θα φύγει από την ομάδα σύντομα. Δυστυχώς, μολονότι όλοι χαιρόμαστε που ο Αργεντίνος θα συνεχίσει και του χρόνου, αρκετές από τις ενδείξεις αυτές μάλλον να μας προβληματίζουν θα έπρεπε...

Όταν είσαι δύο χρόνια πρώτος σκόρερ έστω στο μέτριο ελληνικό πρωτάθλημα και από πέρσι το όνομα σου κυκλοφορεί στους ατζέντηδες της Ευρώπης, είναι λογικό η προοπτική μεταπήδησης σε καλύτερο πρωτάθλημα να αρχίσει να εμφανίζεται. Ο Μπλάνκο, ωστόσο, το προηγούμενο καλοκαίρι είτε γιατί δεν υπήρχε ενδιαφέρουσα πρόταση είτε γιατί νοιώθει χαρούμενος στην ΑΕΚ και γενικότερα στην Ελλάδα παρέμεινε και τρίτη χρονιά στην ομάδα. Η ηλικία του, ούτως ή άλλως, (γεννηθείς το ‘83) του έδινε περιθώρια χρόνου και του επέτρεπε να μην λάβει βιαστική απόφαση αποχώρησης. Και καλά έκανε.

Φέτος, όμως τα πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο σε όλα τα επίπεδα: Την αγωνιστική εικόνα και πορεία της ομάδας, την παρατεταμένη διοικητική αστάθεια αλλά και τη δική του απόδοση. Θα περίμενε κανείς η όλη κατάσταση να τον σπρώχνει στην έξοδο όπως ακριβώς συμβαίνει στους Σκόκο και Τζιμπούρ που απο καιρό έχουν αποφασίσει ότι προκοπή στην ΑΕΚ δεν θα δουν. Εντούτοις, θέμα αποχώρησης του Μπλάνκο, μέχρις στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει τεθεί και αντιθέτως ο ίδιος έχει εδραιωθεί ως ο νέος φυσικός ηγέτης της ομάδας και λατρεμένος των οπαδών: Επισκέψεις στις συγκεντρώσεις της original, οπαδικές δηλώσεις και πανηγυρισμοί των γκολ δίπλα στους φανατικούς του έχουν εξασφαλίσει αιώνια λατρεία ανεξάρτητα από την αγωνιστική του εικόνα. «Γεννημένος ΑΕΚτζής» και «έχει αγαπήσει αυτή την ομάδα» θα πουν δήθεν ρομαντικά οι φυλλάδες που απευθύνονται στα πρόβατα. Είναι όμως έτσι απλά τα πράγματα;

Σε καμία περίπτωση δεν θα ισχυριστώ ότι ο Μπλάνκο γυρεύει άλλοθι ή έχει ανάγκη τη στήριξη των οπαδών για να καμουφλάρει το φετινό αγωνιστικό του ντεφορμάρισμα. Δεν είμαι, όμως, τόσο σίγουρος ότι η μη διάθεση του να ψαχτεί για το εξωτερικό όταν το μέλλον της ΑΕΚ είναι δυσοίωνο είναι προϊόν αγάπης και πίστης στην ομάδα και όχι μιας γενικής απογοήτευσης από τον εαυτό του. Γιατί προσωπικά αυτό που βλέπω στον Αργεντίνο είναι έναν στενοχωρημένο και απογοητευμένο ποδοσφαιριστή με λίγη όρεξη για ποδόσφαιρο που σπάνια χαμογελάει πια. Έναν ποδοσφαιριστή που μοιάζει να έχει κυριευτεί από τη γκαντεμιά που τον σημαδεύει από την αρχή της χρονιάς, με ελάχιστη πίστη στις δυνατότητες του και χαμηλή ψυχολογία που γνωρίζει ότι, και να ψαχνόταν, πρόταση από το εξωτερικό δεν πρόκειται να του έρθει φέτος. Η εικόνα να τραβάει τα μαλλιά του έπειτα από κάθε χαμένη ευκαιρία ή να κοιτάει απελπισμένος στον ουρανό είναι νομίζω αυτή που περισσότερο τον αντιπροσωπεύει φέτος. Ενώ οι άλλοι θέλουν να φύγουν ξενερωμένοι με την ομάδα, ο Μπλάνκο μένει ξενερωμένος όμως με τον ίδιο του τον εαυτό. Και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό...

Το σύστημα της ομάδας και η μεταχείριση από τον προπονητή του δεν τον έχουν βοηθήσει να ξεμπλοκάρει αγωνιστικά και να ξαναβρεί τον καλό εαυτό του. Αντιθέτως, τον έχουν μπερδέψει και περαιτέρω κλονίσει την εμπιστοσύνη στα πόδια του. Η υπομονή που δείχνει αγωνιζόμενος πολύ συχνά τελευταία σε θέσεις στις οποίες είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να προσφέρει είναι αξιοθαύμαστη όσο και θλιβερή. Βλέποντας τον να αγωνίζεται στα δεξιά, να προσπαθεί να μαρκάρει τον αντίπαλο μπακ, να πασχίζει να φτιάξει παιχνίδι, να εκτελεί πλάγια, να σεντράρει, χειροκροτείς καταρχάς τον επαγγελματισμό και την τυφλή υπακοή του στις εντολές του προπονητή αλλά ταυτόχρονα λυπάσαι να τον βλέπεις να εκτίθεται τόσο αδυνατώντας να ανταποκριθεί σε νέα καθήκοντα. Μοιάζει σαν να έχει μπει τιμωρία να μην ξαναπαίξει φουνταριστός επειδή έχασε κάποιες ευκαιρίες στην αρχή του πρωταθλήματος. Κι ενώ κάθε φυσιολογικός ποδοσφαιριστής που σέβεται τον εαυτό του (πόσω μάλλον αν έχει βγει 2 φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος) θα αρνούνταν τέτοια αγωνιστική κακομεταχείριση και θα αντιδρούσε στον προπονητή, ο ίδιος σιωπά, συνεχίζει να προσπαθεί σαν να έχει υποταχθεί στη μοίρα του ότι ως επιθετικός πλέον δεν φτουράει και πλέον πρέπει να μάθει κι άλλες θέσεις για να χωρέσει στην εντεκάδα. Ο δημόσιος έπαινος, μάλιστα, που έλαβε από τον Μπάγεβιτς για την προσήλωση του στο σύστημα στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, αγωνιζόμενος και πάλι ως δεξί χαφ περισσότερο κακό του έκανε καθώς εδραίωσε τον ποδοσφαιρικό του ευνουχισμό.

Είναι όμως και κάτι ακόμα. Ο Μπλάνκο θα μείνει κι άλλο στην Ελλάδα γιατί, συν τις άλλοις, έχει πλήρως αφομοιώσει την ελληνική πραγματικότητα, απο την καλή και την ανάποδη. Ολοένα και συχνότερα πλέον τον βλέπουμε να επιδίδεται σε κλασικές ελληνικές πονηριές όπως να διαμαρτύρεται για το παραμικρό στο διαιτητή ή να απαιτεί από τους αντιπάλους να τηρήσουν το δήθεν fairplay πετώντας τη μπάλα έξω όταν κάποιος δικός μας είναι πεσμένος. Και αν πατούσε περισσότερο περιοχή φέτος το σίγουρο είναι ότι θα έπεφτε και συχνότερα για να πάρει πέναλντυ. Ο Μπλάνκο μοιάζει να μην πιστεύει ότι μπορεί να πάει παραπάνω και για αυτό κοιτάει να εγκλιματιστεί πλήρως στο περιβάλλον που σήμερα βρίσκεται.

Η ΑΕΚ δείχνει να έχει κερδίσει ένα ηγέτη που δεν καίγεται να φύγει, λατρεύεται από τους οπαδούς, δίνει τα πάντα για την ομάδα, δεν θα την προδώσει και είναι υπόδειγμα επαγγελματία. Δυστυχώς, δείχνει, όμως, να χάνει τον αθόρυβο, χαμογελαστό και φιλόδοξο Μπλάνκο που γνωρίσαμε τα δύο προηγούμενα χρόνια, έναν πραγματικά δεινό σκόρερ, άριστο γνώστη του πώς να κινείται στη μεγάλη περιοχή, να εκμεταλλεύεται την παραμικρή ευκαιρία και να κάνει το γκολ να φαίνεται απλή υπόθεση. Ο Μπλάνκο πρέπει να προστατευθεί και να βοηθηθεί να βρει ξανά την αγωνιστική του διάθεση και πίστη στις ικανότητες του. Να ξαναγίνει ο ηγέτης εκείνος που με την απόδοση του βοηθάει την ομάδα αλλά παράλληλα αναδεικνύεται και ο ίδιος. Συμφέρον για την ΑΕΚ είναι να έχει ένα Μπλάνκο που δεν τον ενδιαφέρει να μείνει για πάντα πρώτος στο χωριό αλλά να δοκιμάσει κάποια στιγμή και τις δυνάμεις του στην πόλη... Κι ας τον αγαπάμε πολύ εμείς εδώ στο χωριό...

Ζώντας με δύο φευγάτους

Από τα «Ελλάδα τέλος» και «μου υποσχέθηκαν ότι το καλοκαίρι θα με πουλήσουν» μέχρι το «θα μείνω αν υπάρχει πλάνο που θα μου επιτρέπει να προοδεύσω αγωνιστικά» αυτό που προφανώς έχει μεσολαβήσει είναι η άνωθεν παρέμβαση είτε του Δημητριάδη ή του ίδιου του Αδαμίδη. Ακριβώς, δηλαδή, όπως έγινε και προ 2 βδομάδων με τις δηλώσεις Τζιμπούρ κατά του προπονητή σε εφημερίδα της πατρίδας του που για τα μάτια του κόσμου διαψεύστηκαν μια μέρα μετά. Θα μου πεις αν δεν κάνει κι αυτό ο Μπίλαρος ποια είναι ακριβώς η δουλειά του στην ομάδα δεν έχω καταλάβει...

Δυστυχώς, η ΑΕΚ πορεύεται στη συνέχεια του πρωταθλήματος κυνηγώντας το στόχο της Ευρώπης που της απέμεινε με ηγέτες και μπροστάρηδες 2 παίχτες που από τώρα γνωρίζουμε ότι δεν θα παίζουν σε αυτήν του χρόνου. Ο μεν Σκόκο δηλωμένα δυσαρεστημένος με το ελληνικό πρωτάθλημα, τον προπονητή του, την ποιότητα της ομάδας και ποιός ξέρει με τί άλλο έχει τάσεις φυγής από το Δεκέμβρη. Ο δε Τζιμπούρ, φευγάτος αυτός από το καλοκαίρι, αγωνίζεται σήμερα στην ομάδα μόνο και μόνο για να διατηρήσει τη φόρμα και τη θέση του στην Εθνική της χώρας του ενόψει του μουντιάλ.

ΑΕΚ δεν υπάρχει ήδη γι αυτούς, αδιαφορούν για τους όποιους αγωνιστικούς της στόχους και την τελική θέση που η ομάδα θα λάβει ενώ και οι σχέσεις τους με τον προπονητή είναι ούτως ή άλλως ανύπαρκτες. Για να μη μιλήσω για τις μεταξύ τους σχέσεις... Παίζουν απλά για την πάρτη τους, την προβολή τους, τις κλήσεις τους στις Εθνικές τους, τη μεταγραφή του καλοκαιριού, το μέλλον τους. Καλά κάνουν, θα πω εγώ, από τη στιγμή αφενός που, όπως και να το κάνουμε, δεν είμαστε δα πλέον και το μαγαζί γωνία, από κάθε άποψη - διοικητική, αγωνιστική κλπ που κάθε παίχτης ονειρεύεται να παίξει και αφετέρου, δικαίως ή αδίκως, θεωρούν ότι τους αξίζει κάτι καλύτερο.

Δεν θα κλαφτώ ούτε στη λογική του κακομοίρικου «πού καταντήσαμε», ούτε του κομπλεξικού «να δούμε που θα βρουν καλύτερα» αλλά ούτε και του τσαντισμένου «κόψ’ τους τη μπάλα». Και φυσικά δεν πρόκειται να ασχοληθώ μέχρι το καλοκαίρι με το παιχνίδι εντυπώσεων που θα στηθεί σχετικά με την πιθανότητα παραμονής τους, τις ψεύτικες δηλώσεις που θα γίνουν, τα παρακαλετά των οπαδών που δεν θέλουν να χάσουν τα αστέρια τους και τα γραφικά εξώφυλλα των φυλλάδων που θα παραμυθιάζουν τον κοσμάκι μιλώντας για δήθεν ανανεώσεις και οράματα...

Εδώ που είμαστε, επειδή μαγκιές δεν χωρούν και η ομάδα πολλές αγωνιστικές πολυτέλειες δεν έχει, και αυτό που πρωτεύει είναι να βγούμε Ευρώπη, θεωρώ πως πρέπει να επιστρατεύσουμε λογική “win win situation”... Δηλαδή η ομάδα να στηριχθεί (έως αφεθεί...) στο ταλέντο αυτών των δύο παιχτών που αν μη τι άλλο και δυνατότητες και όρεξη για μπάλα έχουν (έστω για δικούς τους λόγους), οι ίδιοι να αποφύγουν δηλώσεις που χαλάνε το κλίμα ή αντιδράσεις που προκαλούν και το καλοκαίρι όταν ομάδα και παίχτες θα έχουν με το καλό πετύχει τους ξεχωριστούς τους στόχους να αποχαιρετιστούμε σαν φίλοι και φυσικά με το κατάλληλο αντίτιμο...

«Σαν κύριοι» εκδιώχθησαν...

«Σαν κύριοι» έγραφε χθες σύσσωμος ο τύπος, αποχωρούν από την ΑΕΚ δύο εκ των μετόχων της, ο Γκίκας Γκούμας και ο Πόλυς Χατζηϊωάννου καθώς φεύγοντας πλήρωναν και περί τα 4 εκ. ευρώ σε μετρητά και τραπεζικές εγγυήσεις για υποχρεώσεις της ομάδας. Στη δε ανακοίνωση αποχώρησης τους δεν άφησαν ούτε μία αιχμή για πράγματα και καταστάσεις που τους ενόχλησαν και που εντέλει τους ανάγκασαν στην απόφαση αυτή.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι οι δυο τους θα είχαν πολλά να πουν δίνοντας στον κόσμο να καταλάβει ότι στην πραγματικότητα από την ΑΕΚ «δεν έφυγαν σαν κύριοι» αλλά στεγνά τους έδιωξαν... Τους έδιωξε ο Ντέμης στο όραμα του οποίου πίστεψαν και αθόρυβα στήριξαν αλλά ο ίδιος τους παράτησε, τους έδιωξε ο Θανόπουλος που μία τους καθησύχαζε ότι τα πράγματα βαίνουν καλώς και μετά τους εξέθετε δημοσίως για ανεπαρκή στήριξη, τους έδιωξαν οι φυλλάδες όταν με περισσή ευκολία και διάχυτο λαϊκισμό τους βάφτισαν «α-μέτοχους» ενώ οι ίδιοι συνέχιζαν να χρηματοδοτούν την ομάδα και απλά αδυνατούσαν και δεν επιθυμούσαν να μπουν στην πρώτη γραμμή, τους έδιωξε ο κόσμος εκείνος που απεχθάνεται τις αθόρυβες διοικήσεις και εναγωνίως περιμένει τους «κροίσους/λαμόγια» που «θα τα ακουμπήσουν» και με κάθε μέσο και τρόπο «θα ξανακάνουν την ΑΕΚ μεγάλη...», τους έδιωξαν οι οργανωμένοι που κάποτε στήριζαν τον Ψωμιάδη αλλά αυτούς δεν δίστασαν να τους κάνουν ειρωνικό σύνθημα, τους έδιωξε ο προπονητής πιστός στην αποστροφή του σε κάθετι που του θυμίζει το «σύστημα Ντέμη», τους έδιωξαν οι άλλοι μέτοχοι που σταδιακά ξέχασαν τον αρχικό κοινό τους στόχο και άρχισαν να αποστασιοποιούνται ή ακόμα χειρότερα να παραδίδουν τις μετοχές τους εδώ κι εκεί...

Τώρα που το σκέφτομαι η τελευταία χάρη που θα μπορούσαν να κάνουν στην ομάδα ο Γκίκας και ο Χατζηϊωάννου θα ήταν να μιλήσουν για όλα τα παραπάνω και να εξηγήσουν τους λόγους που φεύγουν από την ομάδα. Όλο και κάποιος θα προβληματίζονταν και ίσως κάποια μυαλά να άλλαζαν... Βέβαια, από την άλλη, και με τέτοιο «ακροατήριο», μάλλον κι αυτό μάταιο θα ήταν. Άσε που το «σαν κύριοι» πιθανότατα θα γινόταν «βγάλαν γλώσσα και οι α-μέτοχοι...» και η αποχώρηση τους θα συνοδεύονταν από ενορχηστρωμένες επιθέσεις πανταχόθεν. Έτσι κι αλλιώς, σε ένα χρόνο από τώρα κανείς δεν θα τους θυμάται. Κι ας πρόσφεραν στην ομάδα πολλά περισσότερα και κυρίως με πολύ μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια από πολλούς πρώην, νυν και επόμενους διοικούντες.

Κανόνες ποδοσφαιρικής συμπεριφοράς

Σε μία ομάδα που τα πράγματα λειτουργούν όπως πρέπει:

Ο ποδοσφαιριστής ακούει και δέχεται τις εντολές του προπονητή του και δεν δημιουργεί διαρκώς προβλήματα στους αγώνες και τις προπονήσεις...

Ο προπονητής δεν μειώνει δημοσίως τον «ατίθασο» ποδοσφαιριστή αλλά συνομιλεί μαζί του και μόνο αν δεν βρει λύση, τον διώχνει από την ομάδα παραπέμποντας τον στη διοίκηση...

Η διοίκηση επιβάλει πρόστιμο στον ποδοσφαιριστή σεβόμενη την επιθυμία του προπονητή και αν επαναλάβει κρούσματα απειθαρχίας προβαίνει σε δραστικότερες λύσεις όπως διακοπή συμβολαίου ή καραντίνα διαρκείας...

Η διοίκηση δεν επαναφέρει τον ποδοσφαιριστή στις προπονήσεις όταν, αφού τον άφησε επί μήνες να ψάχνει ομάδα στην Ευρώπη, δεν καταφέρνει να τον πουλήσει όσο θα ήθελε και δεν τον ξαναεπιβάλει στον προπονητή απλά και μόνο επειδή η προοπτική να αγωνιστεί στο μουντιάλ θα ανεβάσει το κασέ του...

Ο προπονητής δεν βάζει στη βασική ενδεκάδα, και μάλιστα σε αγώνα ντέρμπι, τον ποδοσφαιριστή που έχει να προπονηθεί με την ομάδα σχεδόν 4 μήνες όσο καλά διατηρημένος κι αν είναι...

Ο ποδοσφαιριστής εμφανίζεται μετανοιωμένος για την προηγούμενη συμπεριφορά του και έστω για τα μάτια του κόσμου προβαίνει σε μία δημόσια δήλωση μεταμέλειας και ειλικρινούς διάθεσης προσφοράς στην ομάδα...

Ο προπονητής δεν βρίζει μπροστά στην κάμερα τον ποδοσφαιστή επειδή ο τελευταίος αστοχεί σε πέναλντυ δείχνοντας ότι η μεταξύ τους αντιπάθεια καλά κρατεί...

Ο ποδοσφαιριστής δεν καταφέρεται εκ νέου κατά του προπονητή σε ΜΜΕ της πατρίδας του μολονότι αγωνίζεται ανελλιπώς από τη στιγμή που επέστρεψε στην ομάδα...

Η διοίκηση δεν αρκείται σε μία προφανώς υπαγορευμένη διάψευση των παραπάνω δηλώσεων και καλεί τον ποδοσφαιριστή για περαιτέρω εξηγήσεις...

Ο προπονητής σταματάει να χρησιμοποιεί τον ποδοσφαιριστή μέχρι να ξεκαθαριστεί αν οι δηλώσεις αυτές έγιναν ή όχι...

Στην ΑΕΚ του Μπάγεβιτς, του Τζιμπούρ και του Θανόπουλου, όμως, όλα τα παραπάνω δεν έγιναν όπως αρμόζει σε ένα σοβαρό σύλλογο. Εις βάρος, πάντα, της ηρεμίας της ομάδας και της αξιοπρέπειας της...

Περί διαμόρφωσης και διαχείρισης ρόστερ

Επειδή η αγωνιστική εικόνα μιας ομάδας εξαρτάται πρωτίστως από το υλικό που διαθέτει και πώς αυτό αξιοποιείται, ας δούμε ορισμένες μεταγραφικές και τακτικές επιλογές που έχουν γίνει από το καλοκαίρι και μετά, πού αυτές κατέληξαν και πώς έχουν επηρεάσει τη φετινή ΑΕΚ.

Καταρχάς, αξίζει να σημειωθεί ότι το καλοκαίρι αποκτήθηκαν συνολικά 13 νέοι παίχτες, 10 διαφορετικών εθνικοτήτων από τους οποίους μόνο ο Αραούχο μπορεί να θεωρηθεί βασικός και αναντικατάστατος, ενώ οι Καράμπελας και Γιάχιτς αγωνίζονται κυρίως ελλείψει εναλλακτικών λύσεων στις θέσεις τους. Επιπλέον, ήδη οι 3 από τις καλοκαιρινές μεταγραφές (Ιορντάκε, Γιαχάγια, Άρτσε) αποτελούν ουσιαστικά παρελθόν από την ομάδα.

Στο κέντρο της άμυνας, η (ομολογουμένως) τελευταίας στιγμής πώληση του Κυργιάκου ουσιαστικά δεν αναπληρώθηκε ποτέ αφού ο Γιάχιτς που ήρθε ως αντικαταστάτης του παίζει στα χαφ και ο Άρτσε αποτέλεσε ατυχής επιλογή. Η ομάδα, και με δεδομένη την απουσία του Αλεξόπουλου, διαθέτει μόνο δύο βασικούς αμυντικούς οι οποίοι απλά πλαισιώνονται από το νεαρό Γκέντσογλου που όμως αγωνίζεται και στα χαφ. Το παθητικό των 27 γκολ σε 20 αγώνες μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι...

Στο αριστερό μπακ, το καλοκαίρι έγινε η επιλογή να στηριχθεί η ομάδα στο Χουάν Φραν μολονότι από πέρσι εμφάνιζε σημαντικές αδυναμίες και το κασέ του ήταν υψηλό. Ο παίχτης δεν απέδωσε ούτε φέτος, τέθηκε στο περιθώριο και τη χρονιά καλείται να βγάλει μόνος του ο φιλότιμος αλλά προοριζόμενος για αναπληρωματικός Καράμπελας.

Στη θέση του αμυντικού χαφ, οι επιλογές του καλοκαιριού ήταν ο Γιαχάγια και ο Ενσαλίβα, οι οποίοι αγωνίζονταν εναλλάξ στα φιλικά προετοιμασίας. Οι δύο τους βρίσκονται τώρα μεταξύ εξέδρας και αποχώρησης και η ομάδα ουσιαστικά δεν διαθέτει παίχτη σε μία τόσο νευραλγική θέση. Η ανυπαρξία σύνδεσης της άμυνας με τους προωθημένους είναι ίσως το πιο έντονο χαρακτηριστικό της φετινής ΑΕΚ.

Στην επίθεση, απομακρύνθηκαν για λόγους χαρακτήρα οι Εντίνιο και Τζιμπούρ και ποτέ δεν αποκτήθηκε το βαρύ φορ στήριγμα που χρειάζονταν ο Μπλάνκο. Αντιθέτως, ήρθε ως δανεικός ο Νέμεθ, παίχτης με παρόμοια χαρακτηριστικά με τον Μπλάνκο που μάλιστα εκτόπισε από τη θέση του φουνταριστού τον Αργεντίνο. Η επιστροφή του Τζιμπούρ απλά διατήρησε τον Μπλάνκο, 2 χρόνια πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, εκτός αντίπαλης περιοχής, να πασχίζει να κάνει παιχνίδι, να είναι ουσιαστικά ακίνδυνος και να περιορίζεται στα μόλις 4 γκολ (με 2 πέναλντυ) σε 20 αγώνες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι όλα τα παραπάνω έγιναν από έναν προπονητή που ήταν στον πάγκο της ομάδας και την προηγούμενη χρονιά και υποτίθεται γνώριζε τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες των παιχτών του και συνεπώς τον τρόπο να διορθώσει τα κενά και να δημιουργήσει ένα πιο ισχυρό ρόστερ.

Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν οι μεμονωμένες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης ορισμένων παιχτών της ομάδας που αποτελούν πολύτιμα κεφάλαια της. Έχουμε και λέμε: ο Λεονάρντο που ήρθε ως πουλέν του προπονητή, ηγέτης και βασικός από την αρχή, πλέον δεν μπαίνει ούτε ως αλλαγή και η ψυχολογία του βρίσκεται στο ναδίρ, ο Μάκος, επένδυση για το μέλλον και μοναδικός μας έλληνας διεθνής δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί αλλά αντί να προστατευθεί εκτίθεται και πλέον αντιμετωπίζεται από τον κόσμο περίπου όπως ο Χουάν Φραν, ο Γκερέιρο, ηγέτης της Εθνικής Πολωνίας και παίχτης με μπόλικη ποιότητα, έπαιξε στην αρχή λίγα ματς αλλά χωρίς κανείς να καταλάβει γιατί αποτελεί πλέον την αλλαγή των καθυστερήσεων, ο Σκόκο ακόμα να βρει θέση και ρόλο στην ομάδα, αδυνατεί να συνεννοηθεί με τον προπονητή του και μοιραία «δεν νοιώθει καλά», ο Σάχα, MVP της ομάδας πέρσι, απαξιώθηκε εν μία νυκτί, ο Τζιμπούρ είναι ένα κεφάλαιο από μόνος του, για τον Μπλάνκο τα είπαμε... Ειδική μνεία, όμως, πρέπει να γίνει στο έγκλημα που έχει γίνει με τον Ταχτσίδη, πραγματικό ταλέντο με τρομερά προσόντα και συμμετοχές στην πρώτη ομάδα από τα 16 του, που αντί να προσεχθεί και σταδιακά να εξελιχθεί σε ηγέτη της ομάδας ουσιαστικά αγνοήθηκε και αφέθηκε να ασχολείται με τις γκόμενες και τη νύχτα με αποτέλεσμα να φεύγει πλέον ως ελεύθερος για την Τζένοα την ώρα που ακόμα αρκετοί γκρινιάζουν για το «ξεπούλημα» (των 4 εκ. ευρώ...) του Παπασταθόπουλου στην ίδια ομάδα...

Τα πράγματα στη θέση τους

Με τον Καράμπελα και τον Αραμπατζή να κάνουν καθυστερήσεις για να κρατήσουν το χ, την ομάδα να αδυνατεί να κάνει ένα συνδυασμό της προκοπής ή μία επιθετική προσπάθεια που να έμοιαζε δουλεμένη, τον Μπλάνκο να ταλαιπωρείται ως δεξί χαφ και να τελειώνει το 90λεπτο χωρίς να έχει πατήσει την αντίπαλη μεγάλη περιοχή, την «Ώρα» να πανηγυρίζει για την «τεράστια ΑΕΚάρα του Ντούσκο» και τις υπόλοιπες φυλλάδες να εξαίρουν την «ψυχή» της ομάδας λες και παίζαμε με την Μπαρτσελόνα, το Δημοσθένη Καρμοίρη να αναφέρει ότι «η ΑΕΚ ξαναμπήκε γερά στη διεκδίκηση της 5^ης θέσης» και τη γενική συνειδητοποίηση ότι η ομάδα με λίγο περισσότερη δουλειά και καλύτερη διαχείριση του ρόστερ θα ήταν στο ίδιο επίπεδο με τους υπολοίπους και σίγουρα μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου, το να δηλώνουμε και ευχαριστημένοι σήμερα νομίζω μας μικραίνει (ακόμα πιο) πολύ...

Facebook

Για περισσότερα σχόλια και πιο άμεση ανταλλαγή απόψεων κυκλοφορούμε πλέον και στο facebook με την ονομασία "ΥΠΕΡ ΑΕΚ μπλογκ". Όσοι πιστοί προσέλθετε...

Ανοιχτή επιστολή προς κ. Αδαμίδη

Επειδή βλέπουμε ότι η αρχική σας διάθεση είναι αρκετά δυναμική και ελπιδοφόρα και οι πρώτες σας ενέργειες κινούνται στην, κατά τη γνώμη μας, σωστή κατεύθυνση προάσπισης των συμφερόντων της ΑΕΚ, θα θέλαμε ως απλοί οπαδοί να σας εφιστήσουμε την προσοχή σε ορισμένα θέματα που θεωρούμε σημαντικά και νομίζουμε θα σας είναι χρήσιμα εφόσον τελικά αναλάβετε τη διοίκηση της αγαπημένης μας ομάδας.

• Καταρχήν, δώστε στον κόσμο της ΑΕΚ να καταλάβει ότι ζητούμενο από τους μετόχους μιας ποδοσφαιρικής ΠΑΕ δεν πρέπει να είναι το λαϊκίστικο «να βάλουν λεφτά» αλλά να διασφαλίζουν τη σωστή διαχείριση των εσόδων και εξόδων της στην κατεύθυνση δημιουργίας μιας δυνατής ομάδας. Πρέπει επιτέλους να ξεφύγουμε από κακομοιρίστικες και ξεπερασμένες αντιλήψεις ότι μια ομάδα ευδοκιμεί μόνο αν ο «Πρόεδρος βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη» και να συνειδητοποιήσουμε ότι η ΑΕΚ βρίσκεται σήμερα τόσο σε δεινή αγωνιστική θέση όσο και σε σοβαρό ταμειακό έλλειμμα μολονότι οι μέτοχοι ποτέ δεν σταμάτησαν να την χρηματοδοτούν. Ενημερώνετε ανελλιπώς τον κόσμο της ΑΕΚ για την κατάσταση των οικονομικών ώστε να δικαιολογούνται και να κατανοούνται και τα οικονομικά ανοίγματα αλλά και οι σφιχτές πολιτικές και να μην αφήνονται σκιές και δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.

• Μην αφήνετε κανέναν και τίποτα να προσβάλλει και να μειώνει την ΑΕΚ είτε αυτός είναι πρώην παράγοντας, παλαίμαχος, δημοσιογράφος, ατζέντης ή οποιοσδήποτε άλλος. Δεν χρειάζεται να μεταμορφωθείτε σε Πανόπουλο με γραφικές συνεχείς και άνευ νοήματος ανακοινώσεις αλλά δεν πρέπει να αφήνετε καμία προσβολή ή υπονόμευση της συνοχής και του μεγέθους της ΑΕΚ αναπάντητη. Μην φοβηθείτε να συγκρουστείτε και να δώσετε σε όλους τις απαντήσεις που τους αρμόζουν όπως ακριβώς κάνατε ήδη στην ΕΡΤ, το μάνατζερ του Σκόκο και τον Κοζώνη. Σε ένα τόσο βρώμικο ελληνικό ποδόσφαιρο η επίδειξη fairplayισμού ή οι υπεράνω συμπεριφορές έχουν από καιρό χάσει το νόημα τους και πλέον μεταφράζονται ως ένδειξη αδυναμίας.

• Κλείστε μια και καλή την πόρτα σε πρώην προέδρους που σαν φαντάσματα κυκλοφορούν μέσα και γύρω από την ομάδα φροντίζοντας να διατηρούνται στην επιφάνεια και να κρατούν για τους εαυτούς τους το ρόλο του οιωνoί συμβούλου ή του επίδοξου αγοραστή. Η ομάδα δεν χρειάζεται εσωτερικές αντιπολιτεύσεις και δελφίνους που μιλούν εκ του ασφαλούς και από απόσταση. Στην ανάγκη θυμίστε στον κόσμο που έχει κοντή μνήμη τί πραγματικά εστί Μελισσανίδης και τί Τροχανάς και από ποιά γεγονότα και καταστάσεις έχει σημαδευτεί η θητεία του καθενός ως προέδρου της ΑΕΚ. Είμαστε σίγουροι οτί εσείς θυμάστε και γνωρίζετε πολύ καλά.

• Κόψτε κάθε επαφή με τους επαγγελματίες οπαδούς που είτε κατευθυνόμενα είτε ορμώμενοι από προσωπική βαρεμάρα θεωρούν ότι για κάποιο λόγο είναι περισσότερο ΑΕΚτζίδες από εμάς τους υπολοίπους και ότι κάποιος τους έχει δώσει το δικαίωμα να κάνουν κατάληψη στα γραφεία της ΠΑΕ ή να έρχονται με απειλές έξω από τις Γενικές Συνελεύσεις ή ακόμα και να μπαίνουν στα αποδυτήρια των παιχτών και να ζητούν εξηγήσεις για την κακή τους απόδοση. Μην τους χρίσετε συνομιλητές, δεν λογοδοτείτε σε αυτούς, είναι πολύ λίγοι.

• Κρατηθείτε σε ασφαλή απόσταση από τις ΑΕΚτζίδικες φυλλάδες και τους ΑΕΚάρχες δημοσιογράφους που εξυπηρετούν συμφέροντα και διαμορφώνουν τη γραμμή τους κατά το δοκούν και κοιτώντας πάντα να ικανοποιήσουν το δικό τους μικρό κοινό. Μην παραμυθιαστείτε αν ξαφνικά σας αποθεώσουν όταν τα αποτελέσματα της ομάδας αρχίζουν να είναι θετικά. Δεν θα σας έχουν συμπαθήσει ξαφνικά απλώς έτσι θα τους εξυπηρετεί τότε για να στραφούν πάλι εναντίον σας όταν οι γκέλες ξανάρθουν και θα αναζητείται εξιλαστήριο θύμα.

• Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η ομάδα έρχεται πρώτα και πάνω απ’ όλους. Κάντε ότι μπορείτε για να κόψετε πια αυτή την προσωπολατρία που μας ταλαιπωρεί δεκαετίες και που βάζει τον κάθε Μπάγεβιτς, Ντέμη, Σκόκο κοκ πάνω από την ΑΕΚ. Πάρτε αποφάσεις για τα αγωνιστικά με γνώμονα αυτό που θεωρείτε εσείς συμφέρον και κρίσιμο για την ομάδα και μην ενεργείτε βάσει υπεράσπισης ισορροπιών ή φόβου αντιδράσεων.

Κύριε Αδαμίδη, για να πετύχετε σε έναν βαθιά προβληματικό οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ μέσα σε ένα βαθιά αρρωστημένο ελληνικό πρωτάθλημα δυστυχώς δεν αρκεί να επικεντρωθείτε στη δημιουργία μιας δυναμικής, υγιούς και ανταγωνιστικής ομάδας. Πρέπει, συγχρόνως, να συγκρουστείτε με εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς αλλά και ξεπερασμένες αντιλήψεις, να μην φοβηθείτε να εκτεθείτε, να δίνετε καθημερινό παρόν και συνεχή ενημέρωση για τα τεκταινόμενα της ομάδας, να ξύσετε πληγές και να ξεμπροστιάσετε κόσμο. Να ξέρετε όμως ότι ο απλός και υγιής κόσμος της ΑΕΚ δεν περιμένει ούτε τίτλους ούτε διακρίσεις για να σας εκτιμήσει. Αρκεί μόνο να είστε ειλικρινής μαζί του και τίμιος απέναντι στην ομάδα...

Σκόκο μέχρι τη Β’ Εθνική

«Κατάληψη στο σπίτι όποιου υπογράψει την πώληση του Σκόκο» πρέπει να ήταν η πιο αστεία αντίδραση της χθεσινής μέρας γύρω από το ενδεχόμενο παραχώρησης του παίχτη και τις δηλώσεις του ατζέντη του. Εκφραστής της - ποιός άλλος - από τον επιλεκτικά λαλίστατο πρόεδρο της Ερασιτεχνικής Δ. Χατζηχρήστο που προφανώς ένοιωσε την ανάγκη να πρωτοστατήσει (και) σε αυτό το νέο κύμα λαϊκισμού και ΑΕΚοφροσύνης που ταλαιπωρεί την ομάδα. «Εσχάτη προδοσία», «να τους κοπούν τα χέρια», «παίζουν με την περηφάνια των ΑΕΚτζήδων» και άλλα πολλά όσα κυριαρχούν στις κατευθυνόμενες φυλλάδες και ξεστομίζονται από τους οπαδούς που προσφεύγουν στα sites για να εκφράσουν την αγανάκτηση τους...

Από την άλλη πλευρά, πουθενά δεν είδα αυτές τις μέρες από τις ίδιες φυλλάδες και τους ίδιους ανθρώπους αντίστοιχη αγανάκτηση ή έστω προβληματισμό για την αγωνιστική κατρακύλα της ομάδας που εξακολουθεί να παραμένει σε δεύτερο πλάνο. Δεν είδα εξώφυλλα για το -19 από την κορυφή, τις 6 ήττες σε 17 αγώνες στο πρωτάθλημα, το 24-24 στο ισοζύγιο των γκολ και το γεγονός ότι μέχρι τώρα πραγματοποιούμε περήφανη πορεία μικρομεσαίας ομάδας 1 πόντο κάτω από την Τρίπολη και 2 πάνω από την Καβάλα στη βαθμολογία. Επίσης δεν διάβασα πουθενά (με εξαίρεση το άρθρο του Γιώργου Κοσμά στην Εξέδρα : http://www.exedrasports.gr/blogs/articleblog/?aid=50508&cid=77 ) αν πράγματι έχει λόγους ο Σκόκο να επιθυμεί να φύγει από την ομάδα.

Φυσικά, κανείς μας δεν θέλει να πουληθεί ο παίχτης ιδίως τη δεδομένη στιγμή που η ομάδα παραπαίει και αν μη τι άλλο χρειάζεται όλα της τα ατού για να κλείσει τη χρονιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αλλά από αυτό μέχρι τις προσωπολατρίες, τις απειλές και τις εκρηκτικές αντιδράσεις για την προοπτική φυγής ενός παίχτη μόνο σε μικρές ομάδες το συναντά τελικά κανείς όταν η μεγάλη ομάδα τους αρπάζει το μοναδικό τους αστέρι που τους έκανε υπερήφανους. Η ομάδα δεν θα μικρύνει αν της φύγει ο Σκόκο (και κάθε Σκόκο), η ομάδα μικραίνει όταν βρίσκεται 6η στη βαθμολογία αλλά ο κόσμος της προτιμά να εξεγείρεται στην προοπτική αποχώρησης ενός (οποιουδήποτε) παίχτη της. Εκτός αν πλέον φοβόμαστε τον υποβιβασμό...

Η διοίκηση έκλεισε (θέλω να πιστεύω) οριστικά το θέμα με τη σκληρή ανακοίνωση κατά του ατζέντη του παίχτη. Ωστόσο θα πρέπει να εθελοτυφλεί κανείς για να μη δει και κάποιες αλήθειες πίσω από τα (κατά τ’ άλλα απαράδεκτα) λεγόμενα του κυρίου αυτού που αφορούν στο πώς αισθάνεται και την προοπτική που έχει ο παίχτης σε αυτήν την ΑΕΚ. Η διοίκηση δεν αρκεί να δηλώνει ότι κρατάει έναν παίχτη, πόσω μάλλον με το έτσι θέλω και κόντρα στη βούληση του ίδιου. Αντιθέτως, πρέπει να μεριμνήσει για να εξασφαλίσει στο Σκόκο και τα υπόλοιπα αστέρια της ένα περιβάλλον που θα τους εμπνέει, θα τους αξιοποιεί πλήρως, θα τους αναδεικνύει και μία ομάδα που θα πρωταγωνιστεί και θα τους κάνει να αισθάνονται καλά. Ξέρει από πού πρέπει να ξεκινήσει...

Μέτοχοι: για όλα υπεύθυνοι...

Αρκετά προβλέψιμα σχόλια θα γίνουν μετά από το συνδυασμό των τόσο αντιφατικών αποτελεσμάτων που έκανε η ΑΕΚ την Τετάρτη και χθες, όπως πχ ότι «πήραν τα μυαλά τους αέρα», «ήταν κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια της Τετάρτης», «μας αδίκησε ο διαιτητής» ή ότι «η νίκη στο Καραϊσκάκη ήταν απλά η αναλαμπή μιας κακής χρονιάς». Εγώ, αντιθέτως, ελάχιστα θέλω να σταθώ στα δύο αυτά παιχνίδια θεωρώντας ότι και στα δύο η ομάδα έδειξε το γνώριμο μέτριο φετινό της πρόσωπο και συνεπώς δεν χρίζουν ιδιαίτερης ανάλυσης. Απλά στο Καραϊσκάκη αφενός λόγω της ιδιαιτερότητας του αγώνα που απαιτούσε μεγάλη συγκέντρωση αλλά κυρίως λόγω της ανικανότητας του αντιπάλου ήρθε μία νίκη που μπορεί να μας χαροποίησε αλλά στην πραγματικότητα και κρίνοντας από την εμφάνιση δεν διέφερε ιδιαίτερα από τη συνολικά κακή εικόνα που εμφανίζει φέτος η ομάδα.

Ωστόσο, η δική μου ρητορική απορία που με διακατέχει τόσο καιρό και ίσως βρήκε μικρή αφορμή να εκδηλωθεί βλέποντας τις αντιδράσεις που προκάλεσε η ομολογουμένως μεγάλη από ψυχολογικής σημασίας νίκη με τον Ολυμπιακό είναι η ακόλουθη: Αν η ομάδα έπαιζε καλά από την αρχή της χρονιάς και διεκδικούσε το πρωτάθλημα, θα ασχολούνταν πράγματι κανείς με τους μετόχους, τους ισολογισμούς, τα ταμειακά ελλείμματα και τις οικονομικές υποχρεώσεις της διοίκησης; Ή, για να το θέσω και αλλιώτικα, θα είχαμε γίνει όλοι ειδικοί περί ομολογιακών δανείων, μετοχικών κεφαλαίων και άριστοι γνώστες των χρεών της EMPIRE προς την PUMA, την ώρα που η ομάδα μας θα πήγαινε από νίκη σε νίκη δίνοντας τη μάχη της για τον τίτλο;

Προφανώς και όχι! Αντιθέτως, αν η ομάδα μάς ικανοποιούσε, όλοι θα ήμασταν χαρούμενοι και συσπειρωμένοι γύρω της, οι μέτοχοι θα παρέμεναν άγνωστοι στο ευρύ κοινό και ικανοποιημένοι θα συνέχιζαν κανονικά και αθόρυβα τη στήριξη και χρηματοδότηση ανεξάρτητα από τις επιμέρους στενότητες και δυσκολίες, ο Θανόπουλος θα ήταν ένας επιτυχημένος πρόεδρος που θα υμνούνταν για τους μεταγραφικούς χειρισμούς του καλοκαιριού και οι αεκτζίδικες φυλλάδες θα αφιέρωναν εξώφυλλα αποθεώνοντας την ομάδα και τον προπονητή της. Κοζώνης φυσικά δεν θα υπήρχε, ούτε και καταλήψεις στα γραφεία Χριστουγεννιάτικα και τα πράγματα θα κυλούσαν ήσυχα και όμορφα. Το πολύ πολύ η original να έπληττε από βαρεμάρα και αραιά και που να έβρισκε καμία αφορμή για να συγκρουστεί με τη διοίκηση για τα εκτός έδρας εισιτήρια ή για την ανάγκη ενίσχυσης της «μάνας ΑΕΚ» αλλά και πάλι οι όποιες γραφικότητες θα είχαν μικρή προβολή και έκταση και καθόλου δεν θα επηρέαζαν την ομάδα στην προσπάθεια επίτευξης των στόχων της. Ότι δηλαδή περίπου γίνονταν στα 4 χρόνια (2004-08) της προεδρίας του Ντέμη που η πορεία της ομάδας, με τα πάνω και τα κάτω της, βρίσκονταν συνέχεια στο επίκεντρο της προσοχής όλων μας και ελάχιστα γνωρίζαμε για τα οικονομικά δεδομένα και τα όποια χρωστούμενα.

Συνεπώς, δεν μπορώ να μην οδηγηθώ στο συμπέρασμα ότι όλη η κατάσταση που βιώνουμε αυτή τη χρονιά (αλλά και την προηγούμενη) προκύπτει πολύ απλά επειδή η ομάδα δεν παίζει καλά και έχει βγει από τόσο νωρίς εκτός στόχων αλλά «ως δια μαγείας» υπεύθυνη για αυτό έχει χριστεί η διοίκηση και οι περιβόητοι μέτοχοι της και απουσιάζει κάθε σοβαρή αγωνιστική ανάλυση και κριτική για τα αίτια αυτής της τόσο κακής πορείας. Είναι πραγματικά εκπληκτικό πως η κάθε κακή εμφάνιση και ήττα της ομάδας μας αντί να οξύνει τη συζήτηση για τα αγωνιστικά, τις επιλογές του προπονητή και τους παίχτες έκανε ολοένα και πιο επιτακτική την ανάγκη αλλαγής της διοίκησης. Φτάσαμε να θεωρούνται αναμενόμενες και φυσιολογικές οι ήττες από τις Καβάλες, τους Πανιώνιους και τις Τρίπολες αλλά το ενδιαφέρον της Αεκτζίδικης κοινής γνώμης να βρίσκεται στη διαδικτυακή συνέντευξη κάποιου γραφικού παππούλη από το Σικάγο λες και δεν έχουμε βρεθεί στο παρελθόν με αντίστοιχα διοικητικά προβλήματα αλλά την ομάδα ανεπηρέαστη να καθαρίζει τους αγώνες.

Αφελείς φυσικά δεν είμαστε. Αν στον Ολυμπιακό ο μόνιμος υπεύθυνος όταν η ομάδα δεν πάει καλά είναι ο προπονητής, στην ΑΕΚ της απρόσωπης διοίκησης, του έντονου παραγονίστικου παρασκηνίου, των κατευθυνόμενων φυλλάδων και της έντονης προσωπικότητας του προπονητή, δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί ο εύκολος στόχος και αυτός που πρέπει να πληρώσει για την αγωνιστική κατάσταση που έχει περιέλθει η ομάδα.

Έτσι, για 3 μέρες πανηγυρίσαμε για το Σκόκο, μιλήσαμε για τον Αραμπατζή, αποθεώσαμε τον Μπάγεβιτς που έκανε ματ στο Ζίκο, αναλύσαμε τη συμβολή του Τζιμπούρ, σηκώσαμε τον Μπίλαρο στους ώμους και θέσαμε ξανά αγωνιστικούς στόχους με ορίζοντα τα play-off. Από σήμερα ξαναπιάνουμε το Νοτιά, τον Παππά, τη ΓΣ της 18ης Ιανουαρίου, το ομολογιακό δάνειο της Morgan Stanley, τους άγνωστους επενδυτές από την Κύπρο και τα "εγκλήματα" του Ντέμη...