Α' Γύρος: δείγμα αρνητικό

Με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του πρώτου γύρου, ας επιχειρήσω μία σύντομη σύνοψη της μέχρι τώρα πορείας της ομάδας, μολονότι η συνολική αγωνιστική εικόνα και η βαθμολογική συγκομιδή και θέση μας, μάλλον, θα έπρεπε να με αποτρέπει από τις πολλές αναλύσεις και τα συμπεράσματα. Χαζεύοντας τη βαθμολογία και τα διάφορα επιμέρους στατιστικά στοιχεία και κάνοντας μία σύντομη ανά αγώνα αναδρομή, συγκράτησα ορισμένα αξιοσημείωτα, αρνητικά και θετικά (κι όμως εντόπισα και τέτοια), στοιχεία:

Πέρα από τα προφανή αρνητικά κατορθώματα που έχουμε καταφέρει, μέχρι σήμερα, εγώ στέκομαι στα ακόλουθα:

- Η απόσταση μας από την κορυφή είναι όση και από τη ζώνη του υποβιβασμού.
- Διαθέτουμε τη μόλις 6η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος καθώς και την 6η χειρότερη άμυνα.
- Όλες μας οι νίκες (και οι 5 δηλαδή...) ήταν στο γκολ και όλες (πλην αυτής με τον ΠΑΟ) ήρθαν δύσκολα και οριακά.
- Για κάθε νίκη που θα μπορούσαμε ή θα έπρεπε να έχουμε παραπάνω (πχ Λειβαδειά, Ξάνθη, Θρασύβουλο) υπάρχει και ένα νικηφόρο ματς που θα μπορούσε να μείνει στο χ (Αστέρας, Ηρακλής, Εργοτέλης).
- Σε 15 αγώνες έχουν παίξει 15 διαφορετικές ενδεκάδες, ενώ υπήρξαν αρκετές εναλλαγές συστημάτων τόσο μεταξύ των αγώνων όσο και στη διάρκεια τους.

Ωστόσο, καλό είναι να μην παραβλέπουμε:
- Τη μόλις μία ήττα.
- Τα 7 γκολ, όλα σημαντικά που έδωσαν βαθμούς, στο τελευταίο δεκάλεπτο των παιχνιδιών.

Κρίνοντας την ομάδα με προκλητική επιείκια μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει δυσκολοκατάβλητη, που δεν τα παρατάει ποτέ, που βγάζει πάθος στα δύσκολα και μεταμορφώνεται μπροστά στο φάσμα της ήττας (αστέρας, άρης, ξάνθη, όφη, πανιώνιος, εργοτέλης μερικά τρανταχτά παραδείγματα). Προτιμώντας φυσικά να την αξιολογήσω συνολικά και αντικειμενικά, δεν έχουμε παρά να κάνουμε με μία ομάδα σαφώς μέτρια, ακόμα αμοντάριστη αν και με πολύ καλές μονάδες, με χτυπητές ελλείψεις στο ρόστερ και κυρίως στα άκρα, η οποία αδυνατεί να επιβάλει το παιχνίδι της και ως εκ τούτου να αποτελέσει φόβητρο για οποιονδήποτε αντίπαλο και που απλά ανταποκρίνεται καλύτερα όταν αναγκαστεί να κυνηγήσει το σκορ.

Όσον αφορά στο ρόστερ, θα ήθελα να αναφερθώ σε 3 μόνο παίχτες:

- Τον κορυφαίο μέχρι στιγμής Παντελή Καφέ, που αν και ξεκίνησε από τον πάγκο, σύντομα καθιερώθηκε, άφησε στην άκρη το light, ξεψυχισμένο αγωνιστικό του στυλ επιδεικνύοντας πρωτόγνωρο πάθος, ουσία και ωριμότητα στο παιχνίδι του, ενώ πέτυχε τα 2 γκολ των ισοφαρίσεων στις καθυστερήσεις με Πανιώνιο και ΟΦΗ, και το γκολ πρόκρισης στο κύπελλο.
- Τον απογοητευτικό Μπασινά που με εξαίρεση το 2ο ημίχρονο στη Νέα Σμύρνη και ελάχιστες σποραδικές ενέργειες, αδυνατεί ακόμα να παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητες του και να ανταποκριθεί στο ρόλο του ηγέτη της μεσαίας γραμμής. High-light της απογοητευτικής του εικόνας δεν είναι άλλο από το χαμένο πέναλντι στη Λειβαδειά. Φυσικά, δεν αξίζει βρίσιμο όπως και κανείς παίχτης της ΑΕΚ, λίγος πάγκος όμως μοιάζει αναπόφευκτος... Ιδίως όταν στα 33 του καλείται να ανακαλύψει και να ανταποκριθεί σε καινούριες γι αυτόν θέσεις...
- Τον αδικημένο και από τους δύο προπονητές (ίσως και από τον εαυτό του...) Εντίνιο που έχει αγωνιστεί μόλις 4 φορές βασικός και μόνο μία φορά για όλο το 90λεπτο, αλλά έχει πετύχει 3 κρίσιμα γκολ, του έχει ακυρωθεί ακόμα ένα (με Πανιώνιο) και η συμβολή του κάθε φορά που αγωνίζεται είναι μεγάλη και η συχνότερη παρουσία του μοιάζει επιβεβλημένη.

Πάντως μία πιο αντιφατική σύνοψη του πρώτου γύρου περιστρέφεται γύρω από τα δεδομένα ότι καλύτερος, μέχρι στιγμής, παίχτης είναι ο άλλοτε αδιάφορος Καφές, ότι η ομάδα έχει παίξει ένα μόνο καλό παιχνίδι κι αυτό στην πρεμιέρα αλλά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό (όπου ο Καφές μπήκε αλλαγή στο τέλος...), ότι αδυνατεί ακόμα να κερδίσει εκτός έδρας αλλά διαθέτει τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος...