Δεν ξέρω πόσοι από τους 14 που χρησιμοποιήθηκαν χθες στην Τούμπα θα συνεχίσουν στην ΑΕΚ και του χρόνου. Όχι περισσότεροι από τους μισούς φαντάζομαι... Οι πιο πολλοί το ξέρουν ήδη, άλλοι το υποψιάζονται και μερικοί δεν βλέπουν την ώρα και τη στιγμή... Κι όμως όλοι αυτοί οι παίχτες, μηδενός εξαιρουμένου, έδειξαν απίστευτο πάθος και θέληση και δώσανε ό,τι καλύτερο μπορούσε ο καθένας για να πάρει η ΑΕΚ τη μεγαλύτερη νίκη της φετινής χρονιάς.
Θα ήταν αστείο να πιστεύει κανείς ότι παίξανε για τη Διοίκηση και τα πριμ που υποτίθεται τους έταξε σε περίπτωση κατάκτησης της 2ης θέσης. Η Διοίκηση αυτή άλλωστε έχει αφήσει να διαρρεύσει ότι δεν πολυκαίγεται για τα προκριματικά του champions league. Ούτε φυσικά αγωνίστηκαν για τον προπονητή με τον οποίο οι σχέσεις είναι από αδιάφορες ως εχθρικές. Ούτε καν για εμάς τους οπαδούς μόχθησαν τόσο, όχι γιατί απουσιάζαμε από το γήπεδο αλλά γιατί γνωρίζουν ό,τι με τις εμφανίσεις τους όλη τη χρονιά δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τη συμπαράσταση και υποστήριξη μας και το γυαλί δύσκολα κολλάει πια.
Οι παίχτες χθες παίξανε κυρίως για τους εαυτούς τους, την υστεροφημία τους, το καλύτερο συμβόλαιο, τη μεταγραφή και την απάντηση σε προπονητή, δημοσιογράφους και οπαδούς που, δικαίως ή αδίκως, τους έχουν αμφισβητήσει τόσο καιρό. Δευτερευόντως, για τη «φανέλα» της ΑΕΚ και ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα από αυτούς... Μπήκαν καλά στο ματς, δείξανε ότι το θέλουν από την αρχή, οι έξτρα αντιξοότητες (διαιτησία, φανατισμένο γήπεδο, αποβολές) τους πείσμωσαν περισσότερο και κατάφεραν κάτι που κανείς δεν πίστευε.
Εμείς ως οπαδοί φυσικά χαιρόμαστε γιατί στις μεγάλες νίκες όλα είναι όμορφα. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε 2 πράγματα. Πρώτον, ότι η άποψη μας για τη φετινή ΑΕΚ, την ποιότητα και τις δυνατότητες της δύσκολα αλλάζει. Και δεύτερον, ότι κάτι τέτοιες νίκες αναδεικνύουν τους λόγους που αγαπάμε το ποδόσφαιρο και υποστηρίζουμε αυτή την ομάδα και πόσο μίζεροι γινόμαστε όταν αυτό το βάζουμε σε δεύτερη μοίρα και γκρινιάζουμε για το καθετί που την αφορά...
Αυτή η νίκη είναι των παιχτών... Όλοι οι υπόλοιποι δεν δικαιούμαστε να λέμε πολλά. Πρέπει απλώς να χειροκροτήσουμε τις προσπάθειες μιας φουρνιάς παιχτών που συνολικά δεν κατάφεραν να μας πείσουν αλλά για μια βραδιά μας έκαναν πολύ χαρούμενους...
υγ. αναρωτιέμαι πότε θα ζήσουμε εμείς αυτό που έγινε χθες στην Τούμπα. Πότε δηλαδή θα παίζουμε υπερκρίσιμο αγώνα στην έδρα μας, η διαιτησία θα μας σπρώχνει όσο μπορεί, εμείς θα αδυνατούμε να βάλουμε γκολ σε αντίπαλο που παίζει με 9 και στο τέλος που θα έχουμε χάσει θα χειροκροτούμε τους παίχτες, γιατί παρ’ όλα αυτά προσπάθησαν...
Θα ήταν αστείο να πιστεύει κανείς ότι παίξανε για τη Διοίκηση και τα πριμ που υποτίθεται τους έταξε σε περίπτωση κατάκτησης της 2ης θέσης. Η Διοίκηση αυτή άλλωστε έχει αφήσει να διαρρεύσει ότι δεν πολυκαίγεται για τα προκριματικά του champions league. Ούτε φυσικά αγωνίστηκαν για τον προπονητή με τον οποίο οι σχέσεις είναι από αδιάφορες ως εχθρικές. Ούτε καν για εμάς τους οπαδούς μόχθησαν τόσο, όχι γιατί απουσιάζαμε από το γήπεδο αλλά γιατί γνωρίζουν ό,τι με τις εμφανίσεις τους όλη τη χρονιά δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τη συμπαράσταση και υποστήριξη μας και το γυαλί δύσκολα κολλάει πια.
Οι παίχτες χθες παίξανε κυρίως για τους εαυτούς τους, την υστεροφημία τους, το καλύτερο συμβόλαιο, τη μεταγραφή και την απάντηση σε προπονητή, δημοσιογράφους και οπαδούς που, δικαίως ή αδίκως, τους έχουν αμφισβητήσει τόσο καιρό. Δευτερευόντως, για τη «φανέλα» της ΑΕΚ και ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα από αυτούς... Μπήκαν καλά στο ματς, δείξανε ότι το θέλουν από την αρχή, οι έξτρα αντιξοότητες (διαιτησία, φανατισμένο γήπεδο, αποβολές) τους πείσμωσαν περισσότερο και κατάφεραν κάτι που κανείς δεν πίστευε.
Εμείς ως οπαδοί φυσικά χαιρόμαστε γιατί στις μεγάλες νίκες όλα είναι όμορφα. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε 2 πράγματα. Πρώτον, ότι η άποψη μας για τη φετινή ΑΕΚ, την ποιότητα και τις δυνατότητες της δύσκολα αλλάζει. Και δεύτερον, ότι κάτι τέτοιες νίκες αναδεικνύουν τους λόγους που αγαπάμε το ποδόσφαιρο και υποστηρίζουμε αυτή την ομάδα και πόσο μίζεροι γινόμαστε όταν αυτό το βάζουμε σε δεύτερη μοίρα και γκρινιάζουμε για το καθετί που την αφορά...
Αυτή η νίκη είναι των παιχτών... Όλοι οι υπόλοιποι δεν δικαιούμαστε να λέμε πολλά. Πρέπει απλώς να χειροκροτήσουμε τις προσπάθειες μιας φουρνιάς παιχτών που συνολικά δεν κατάφεραν να μας πείσουν αλλά για μια βραδιά μας έκαναν πολύ χαρούμενους...
υγ. αναρωτιέμαι πότε θα ζήσουμε εμείς αυτό που έγινε χθες στην Τούμπα. Πότε δηλαδή θα παίζουμε υπερκρίσιμο αγώνα στην έδρα μας, η διαιτησία θα μας σπρώχνει όσο μπορεί, εμείς θα αδυνατούμε να βάλουμε γκολ σε αντίπαλο που παίζει με 9 και στο τέλος που θα έχουμε χάσει θα χειροκροτούμε τους παίχτες, γιατί παρ’ όλα αυτά προσπάθησαν...
1 σχόλιο:
Στα πρώτα χρόνια του ντέμη τα κάναμε και μεις. Και γεμίζαμε το γήπεδο σε παιχνίδια όπως με Καλλιθέα και χειροκροτάγαμε σε ήττες.
Περίμενε σε 1 - 2 χρόνια για να κρίνεις καλύτερα τους ΠΑΟΚτζήδες.
Δημοσίευση σχολίου