Η ελπίδα, της ελπίδας, ...ω ελπίδα

Εδώ και καιρό δυσκολεύομαι να γράψω για την ΑΕΚ. Η γκρίνια και η απογοήτευση θα κυριαρχούσαν όποιο θέμα κι αν επέλεγα να θίξω, σε αγωνιστικό, διοικητικό και δημοσιογραφικό επίπεδο. Πέντε χρόνια μετά από τη μαύρη περίοδο των Λιοσίων, του Πέτρου Στάθη και του κινδύνου της χρεωκοπίας, η ομάδα βρίσκεται ξανά σε δεινή θέση πλημμυρισμένη από προβλήματα, αβεβαιότητες και χωρίς ένα σαφές σχεδίο για το διοικητικό και αγωνιστικό της μέλλον. Ξανά, όπως και τότε μάλιστα, η ομάδα τερματίζει στην 4η θέση της βαθμολογίας αφήνοντας τους οπαδούς της απογοητευμένους, ξενερωμένους και κυρίως ανήσυχους για την επόμενη μέρα.

Φέτος όμως, σε αντίθεση με τότε, ο τελικός του κυπέλλου καταρχήν (και οι αγώνες των play-off στη συνέχεια...) προσφέρουν απλά μία ακόμα ελπίδα για να κλέψουμε όλοι μας, ομάδα και οπαδοί, μία στιγμή χαράς μέσα σε αυτή τη χρονιά της μιζέριας και της απογοήτευσης. Μία στιγμή χαράς που, όσο κι αν τη χρειαζόμαστε όλοι, στην πραγματικότητα δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από την προσωρινή εκτόνωση της έντασης που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα στην ομάδα το τελευταίο διάστημα. Φυσικά, σε μία χώρα που κυρίως ξέρει να κρίνει το ποδόσφαιρο με βάση το αποτέλεσμα του τελευταίου αγώνα, δεν θα με εκπλήξει να δω θριαμβολογίες και άκρατες αισιοδοξίες στην περίπτωση που κατακτήσουμε το κύπελλο, αλλά κι αυτές γρήγορα θα διαλυθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

Ο αυριανός τελικός, σε αντίθεση με άλλους της ομάδας στο παρελθόν, έχει συζητηθεί και φανατίσει ελάχιστα και έχει καταφέρει να βρίσκεται σε δεύτερη θέση στην ειδησεογραφία, πίσω από τους τσακωμούς των παιχτών με τον προπονητή, τις ασαφείς δηλώσεις του τελευταίου σχετικά με την παραμονή του στην ομάδα και τις διάφορες διοικητικές αναζητήσεις και περιπέτειες... Με τα προγνωστικά να είναι εναντίον μας, τον προπονητή να βρίσκεται σε κόντρα με τη μισή ομάδα, τους παίχτες να αγωνίζονται γνωρίζοντας τις επικείμενες εκκαθαρίσεις του καλοκαιριού και την ομάδα να είναι ξανά σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, νίκη στον τελικό θα ισοδυναμεί πράγματι με «θαύμα» όπως ο πρόεδρος Θανόπουλος ομολόγησε στην επικοινωνία του με τους μετόχους. Φυσικά, από την άλλη, ένας αγώνας είναι...

Σε κάθε περίπτωση, νίκης ή ήττας, θριάμβου ή ταπείνωσης, για μένα ένα είναι σίγουρο. Η επόμενη μέρα θα είναι το ίδιο δύσκολη...