Τα φυτά δεν είναι πια ωραία

Όταν η μπάλα χτυπώντας καθαρά στο πόδι ενός παίχτη κατευθύνεται προς το πλάγιο αλλά αυτός μολονότι έχει τη δυνατότητα να την ξαναπάρει και να συνεχίσει, την αφήνει να κυλήσει έξω και βιαστικά σηκώνει το χέρι διεκδικώντας το πλάγιο από τον επόπτη, σκέφτεσαι ότι προφανώς έχει κάνει λάθος εκτίμηση. Όταν όμως η φάση επαναλαμβάνεται με τον ίδιο πρωταγωνιστή στο ίδιο παιχνίδι, τότε αρχίζεις και σκέφτεσαι ότι κάτι άλλο πρέπει να συμβαίνει από την απλώς κακή αντίληψη των φάσεων ή την προκλητική κουτοπονηριά του.

Το περιστατικό αυτό δυστυχώς συνέβη με πρωταγωνιστή το Νίκο Γεωργέα και δύο παίχτες του Ηρακλή σε ισάριθμες φάσεις στον αγώνα του Σαββάτου. Η απογοήτευση δεν έχει απλά να κάνει με το γεγονός ότι δύο φορές ο παίχτης μας προτίμησε να αφήσει τη μπάλα να βγει πλάγιο αντί να συνεχίσει με αυτήν, ούτε καν ότι σε καμία από τις δύο περιπτώσεις ο επόπτης δεν ξεγελάστηκε αλλά ορθότατα έδωσε το πλάγιο στον αντίπαλο. Περισσότερο με στενοχωρεί η συνειδητοποίηση ότι ο Γεωργέας πήγε να βολευτεί με το πλάγιο γιατί φοβόταν (ή ακόμα χειρότερα, ήξερε) ότι κρατώντας τη μπάλα στο γήπεδο, γρήγορα θα την έχανε από τον παίχτη του Ηρακλή. Θεώρησε, δηλαδή, ότι η εσφαλμένη διεκδίκηση του αράουτ τον γλύτωνε και από τον κίνδυνο να χάσει τη μπάλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και του έδινε το άλλοθι να γκρινιάξει στον επόπτη μετά για το δήθεν ανάποδο σφύριγμα.

Ο Γεωργέας ανανέωσε το καλοκαίρι στα 32 του μολονότι πέρσι αγωνίστηκε ελάχιστο λόγω τραυματισμών και γενικά τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα. Η διοίκηση και ο Δώνης σωστά όμως έκριναν ότι η οχταετής προσφορά του στην ομάδα, ο χαρακτήρας και το πάθος του και η σημαντική του βελτίωση όλα αυτά τα χρόνια, αρκούσαν με το παραπάνω για να του χαρίσουν ένα καλό τελευταίο συμβόλαιο.

Δυστυχώς, όμως, και η φετινή χρονιά δεν κυλάει όπως ο ίδιος και όλοι μας θα ελπίζαμε. Αρκετά προβλήματα τραυματισμών και πάλι δεν τον έχουν αφήσει να βρει ρυθμό και μοιραία η απόδοση του έχει κυμανθεί σε μέτρια επίπεδα. Φυσικά, ποτέ δεν ήταν στα φόρτε του οι σέντρες, οι αμυντικές τοποθετήσεις και η σιγουριά στις μεταβιβάσεις. Φέτος, όμως, μοιάζει να έχει χάσει και τα θετικά στοιχεία που τον διέκριναν όπως ο τσαμπουκάς, το διάβασμα των φάσεων και η ταχύτητα με τη μπάλα. Μετά από μία σειρά αραιών και αδιάφορων εμφανίσεων και ένα νόμιμο όσο κι αν επικίνδυνα άτσαλο τάκλιν στη φάση με το Ρουκάβινα που κόντεψε να μας στοιχίσει, η εμφάνιση και η συνολική αγωνιστική του συμπεριφορά το Σάββατο ήρθε ως επιστέγασμα του παρατεταμένου ντεφορμαρίσματος του.

Με το Ράμος εξαφανισμένο, τον Κουτρομάνο ανεπαρκή και τους Μπασινά και Πλιάτσικα απείρως πιο χρήσιμους στα χαφ, δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι ο Γεωργέας είναι σε θέση όχι μόνο να βελτιωθεί σημαντικά ή να ανταποκριθεί επαρκώς αλλά ακόμα και να βγάλει την υπόλοιπη σεζόν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μία βδομάδα πριν τη λήξη της μεταγραφικής περίοδου, το μπάτζετ μπορεί να είναι μικρό αλλά το πρόβλημα μοιάζει μεγάλο και ελπίζω έστω την τελευταία στιγμή, μία κάποια προσθήκη να την έχουμε...