20 Ιαν 2009

Μικρή βελτίωση, μεγάλα λόγια

Δύσκολα νομίζω θα διαφωνήσει κανείς πως η νίκη του Σαββάτου μπορούσε κάλλιστα να μείνει στο χ (ιδίως αν δεν είχε κακώς ακυρωθεί γκολ του Ηρακλή), ακριβώς όπως οι ισοπαλίες προηγούμενων εκτός έδρας αγώνων, όπως για παράδειγμα με ΟΦΗ, Άρη ή Ξάνθη, μπορούσαν να είχαν τελειώσει νικηφόρα για μας. Γιατί αν εξαιρέσουμε το τελικό αποτέλεσμα, κατά τ' άλλα, δυσκολεύομαι να εντοπίσω διαφορές στην απόδοση και τη συνολική μας εικόνα μεταξύ του προχθεσινού και των προαναφερθέντων παλιότερων αγώνων.

Όπως επίσης αδυνατώ να βρω ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των πρόσφατων δύσκολων εντός έδρας νικών με Εργοτέλη και Πανθρακικό με παλιότερες επίσης αγχώδεις επικρατήσεις στο ΟΑΚΑ (πχ. Ηρακλή και Αστέρα). Όσο για τα θετικά αποτελέσματα και τις συμπαθητικές εμφανίσεις με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ στο β' γύρο, θυμίζω ότι αντίστοιχα πράγματα πετύχαμε και στην αρχή του πρωταθλήματος με τους ίδιους αντιπάλους.

Που το πάω; Όχι φυσικά ότι μου λείπει ο Δώνης ή ότι κακώς έφυγε, πόσο μάλλον ότι έχω παράπονα από τον Μπάγεβιτς. Χωρίς να γκρινιάζω, όμως, θεωρώ πως στην πραγματικότητα η ομάδα έχει αλλάξει και βελτιωθεί πολύ λιγότερο από όσο προσπαθούν να μας πείσουν αυτοί που ξαφνικά μιλάνε για «μεταμορφώσεις». Και γιατί να έχει αλλάξει άλλωστε; Οι ίδιοι παίχτες εξακολουθούν και παίζουν με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, τα ίδια συστήματα ακολουθούν, την ίδια διοικητική ρευστότητα αντιμετωπίζουν και ο ίδιος κόσμος πάει στο γήπεδο. Άρα είναι και απολύτως λογικό, η ομάδα να εμφανίζει τα ίδια πάνω-κάτω πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που έχουμε πλέον συνηθίσει και αποστηθίσει από την αρχή της χρονιάς. Δηλαδή, μέτρια και αργή ανάπτυξη και χαμηλή παραγωγή φάσεων από τη μία, αλλά πάθος και επιμονή για θετικό αποτέλεσμα μέχρι τέλους από την άλλη. Αν μπορώ να διακρίνω μία βελτίωση τελευταία είναι στον τομέα της ψυχολογίας που αρχίζει σιγά σιγά να διασφαλίζει ότι δεν θα βρεθούμε πίσω στο σκορ και να μετατρέπει τις μέχρι τώρα ιδρωμένες ισοπαλίες σε πολύτιμα όσο κι αν βαρετά 1-0. Τα "μαγικά ραβδάκια" και οι "μεταλλάξεις", από την άλλη, είναι για αυτούς που άλλα θέλουν να δουν και κυρίως άλλα να εμφανίσουν.

Ο Μπάγεβιτς φυσικά και προσπαθεί να βελτιώσει τα πράγματα, φυσικά και είναι ο τελευταίος που φταίει και φυσικά θα επιθυμούσε κάνα-δυο παίχτες προσθήκη στο ρόστερ για να διευκολυνθεί στο έργο του. Για πίστωση χρόνου δεν το συζητάμε καν. Το τελευταίο όμως που νομίζω θα έπρεπε να επιδιώκει είναι αδικαιολόγητοι δημοσιογραφικοί διθύραμβοι και κριτικές που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και παραβλέπουν το μακρύ δρόμο που έχει ακόμα να τραβήξει η ομάδα. Καταλαβαίνω ότι οι παίχτες πρέπει να ακούσουν και κανένα καλό λόγο για να τονωθούν ψυχολογικά και να πειστούν ότι όχι μόνο πρέπει αλλά κυρίως μπορούν να παίξουν καλύτερα, οι υπερβολές όμως έχουν και τα όρια τους και θα προτιμούσα να αρχίσουμε να πανηγυρίζουμε όταν θα δούμε περισσότερα από μία απλά καλύτερη αγωνιστική πειθαρχία και την επίτευξη δυο σερί νικών για πρώτη φορά από την αρχή του πρωταθλήματος...

2 σχόλια:

-billys- είπε...

Ε όχι και να λέμε ότι δεν ήταν οφσάιντ το γκολ του Ηρακλή.
Είναι η πρώτη φορά που συμφώνησαν όλοι αυτοί η άχρηστοι καθηγητές στην τηλεόραση ότι πράγματι υπάρχει παράβαση.
Και εκτός του οφσάιντ υπάρχει και καθαρό φουλ στον σαχα που δεν το δίνει ο διαιτητής.
Στα υπόλοιπα συμφωνώ μαζί σου.

Stel είπε...

δεν ξέρω. εμένα μου φάνηκε ότι καλύπτονταν ο παίχτης του Ηρακλή. τέλος πάντων, δεν έχει και πολύ σημασία και το ματς ανεξάρτητα από αυτό μπορούσε να κάτσει ισόπαλο.

πάντως η άποψη των καθηγητών είναι η τελευταία που λαμβάνω υπόψη μου. οι άνθρωποι διαμορφώνουν άποψη ανάλογα με τα συμφέροντα του κάθε καναλιού και το γενικότερο κλίμα που διαμορφώνεται στα μέσα. Εδώ κάνανε πέναλντι μέχρι και το τάκλιν του Γεωργέα στο Ρουκάβινα, ο οποίος είχε αρχίσει την πτώση πριν καν ακουμπήσει ο δικός μας τη μπάλα...