Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με την περηβόητη ρήση του Ντέμη ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτελεί εφήμερη χαρά, κανείς δεν νομίζω να αμφισβητεί πως η ικανοποίηση για μία νίκη επί του Ολυμπιακού, όσο κι αν είναι μεγάλη, μόνο εφήμερη μπορεί να είναι. Σίγουρα, αυτό που όλοι θέλουμε είναι η δημιουργία μίας σταθερά δυνατής ομάδας μόνιμης πρωταγωνίστριας, και ένα ντέρμπι ανεξαρτήτως αποτελέσματος είναι πάνω απ'όλα μία καλή ευκαιρία να βγάλουμε ένα-δυο συμπεράσματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, το κλίμα που διαμορφώθηκε από την Κυριακή το βράδυ και μετά κάπως με προβλημάτισε. Αποθεώσαμε τους παίχτες για το πάθος τους, μετρήσαμε τις χαμένες ευκαιρίες, τα βάλαμε με τον Καλόπουλο και τον κωλόφαρδο Νικοπολίδη και κάπου εκεί η συζήτηση εξαντλήθηκε, το παιχνίδι γρήγορα ξεχάστηκε, ο Μπασινάς έφυγε και όλοι μοιάζουν σχεδόν ευτυχείς. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς το κλίμα που θα είχε δημιουργηθεί αν έμπαιναν τελικά 2 γκολάκια και βγαίναμε νικητές από αυτό το ντέρμπι: Με τον ενθουσιασμό στα ύψη, άλλοι θα βάζαν κάτω το πρόγραμμα για να υπολογίσουν πώς θα καλυψθεί η διαφορά των 11 βαθμών, άλλοι θα γκρίνιαζαν για τις τζάμπα ισοπαλίες του Α' γύρου, άλλοι θα θυμόντουσαν και θα βρίζανε τους Δώνη και Ντέμη και τις επιλογές τους, ενώ φυσικά όλοι θα αποθεώνανε Μπάγεβιτς, παίχτες και οπαδούς που ενωμένοι πλέον θα δίνανε την ύστατη μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος που δικαιωματικά μας ανήκει...
Κανείς δεν αμφισβητεί το έργο του Μπάγεβιτς στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα που βρίσκεται στην ΑΕΚ. Το σουλούπωμα όμως που σταδιακά πετυχαίνει και η ολοένα και καλύτερη απόδοση της ομάδας, δεν πρέπει να μας φέρνουν στο άλλο άκρο και να ξεχνάμε όλες εκείνες τις αδυναμίες που συνεχίζουμε να εμφανίζουμε. Γιατί άλλο η ικανοποίηση για τη δεδομένη αγωνιστική ανάταση της ομάδας και άλλο μία γενικότερη εποικοδομητική κριτική που πρέπει να συνεχίσει να γίνεται με την ίδια ψυχραιμία είτε μετά από νίκες είτε μετά από ήττες. Η ομάδα εξακολουθεί να μην έχει μπακ, το αμυντικό δίδυμο δεν είναι και το πιο συμβατό, το επίπεδο συνεργασίας των επιθετικών μας παραμένει χαμηλό, ο Ζεράλντο μπορεί να βοηθήσει αλλά από την κανονική του θέση, ο Εντίνιο δικαιούται θέση βασικού και όταν δεν παίζουμε με τον Πανιώνιο, για το Γεωργέα τα έχουμε πει... Είπαμε να μην γκρινιάζουμε και μακάρι πάντα να χειροκροτούμε στο τέλος, αλλά μία αντικειμενική ανάλυση ποτέ κανέναν δεν έβλαψε....
Μία νίκη προχθές θα δημιουργούσε πράγματι μία μεγάλη ευφορία σε ομάδα και οπαδούς και θα τόνωνε ακόμα περισσότερο τη ψυχολογία όλων μας. Πολύ πιθανόν όμως να μας έκανε να ξεχάσουμε ότι ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και τα προβλήματα της ομάδας πολλά. Μπροστά σε μία εφήμερη αλλά παραπλανητική και μακροχρόνια επιζήμια χαρά προτιμώ χίλιες φορές μία διδακτική και χωρίς καμία βαθμολογικής σημασίας ήττα που θα μας βοηθήσει σταδιακά να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο. Πολύ φοβάμαι ότι τελικά ούτε το ένα πετύχαμε, αλλά ούτε και το άλλο...
4 σχόλια:
Καταρχάς, να δηλώσω την πλήρη μη "συμμόρφωσή" μου με την έννοια της "εφήμερης χαράς" όπως την εννοούσε ο κοντός. Οι "εφήμερες χαρές" φέρνουν τους περιστασιακούς φιλάθλους στα γήπεδα. Ιδιαίτερα σε μια χώρα της οποίας οι κάτοικοι δεν έχουν ποδοσφαιρική κουλτούρα. Το σχόλιο αυτό το θεωρώ απαράδεκτο για κάποιον που έχει δεδομένα αποτελέσει σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου, της ΑΕΚΑΡΑΣ, κι επιθυμεί περαιτέρω να αναλάβει ακόμα σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντός της ως... ο πρώτος τη τάξει. Πόσο δε μάλλον όταν ο άνθρωπος αυτός είναι του ποδοσφαίρου, δεν έπεσε κι απ' τον ουρανό... Στα ενδιαφέροντα, τώρα, συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο κλεισίματος της ανάρτησης (εφεξής: αμορτισέρ). Να υπενθυμίσω, πάντως, ότι παρόλο το αδιαμφισβήτητο συμμάζεμα της ομάδας από τον σέρβο, η ΑΕΚΑΡΑ έπαιζε με σέντρες (!) απ' το 55' απέναντι στους ανύπαρκτους. Κι αν αυτοί ήταν ανύπαρκτοι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, εμείς μετά το 55' είμασταν... αόρατοι. Καλό κουράγιο σύντροφοι.
Δυστυχως θα διαφωνησω μαζι σας..Κατ'εμε η ομαδα απο αυτη τη χρονια το μονο που πρεπει να την απασχολει ειναι το κυπελλο και ο προγραμματισμος της για του χρονου.Πρωτον γιατι το κυπελλο αν και υποβαθμισμενος θεσμος παραμενει ενας τιτλος και δευτερον διοτι ο κατοχος του κυπελλου αν δε κανω λαθος θα γλιτωσει καποιους προκριματικους αγωνες(που σημαινει καλυτερη προετοιμασια).Οσον αφορα το champions league δυστυχως ειναι σχεδον ουτοπικο το να μπουμε στους ομιλους οποτε δε μπορω να το οριοθετησω ως στοχο.Για τα αγωνιστικα το μονο που μπορω να πω ειναι οτι ειναι τοσα πολλα τα προβληματα που μονο με σωστο προγραμματισμο μπορουν να ξεπεραστουν του χρονου.Για φετος δυστυχως μονο αλχημειες μπορουν να γινουν..
Υ.Γ:Διαφωνω για τον θα πρεπει να παιζει ο Εντινιο βασικος,οσο και στο οτι Κυργιακος-Majstorovic δεν κολλανε αλλα αυτο ειναι διαφορετικη και πολυ μεγαλυτερη κουβεντα..
Ευχαριστω για τη φιλοξενια
Η ομάδα μικραίνει κάθε φορά που χάνει ένα ντέρμπυ,ειδικά όταν αυτό γίνεται στην έδρα μας.
Αυτό δε σημαίνει πως ο κόσμος δεν πρέπει να χειροκροτεί ττους παίκτες,μα όχι και να είμαστε ευχαριστημένοι
Αυτό που μου την δίνει πιο πολύ είναι ότι μας νίκησαν χωρίς να παίξουν. Κοιταζοντας το ματς είχα την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να βάλουμε γκολ. Αλλα νομίζω ότι εν μέσω κρίσης λίγα πραγματα μπορούν να γίνουν μεταγραφικά. Οποτε ας αφήσουμε τον Μπάγεβιτς να κάνει οτι μπορεί όπως και κάνουμε προς μεγάλη μου ευχάριστη έκπληξη.
Δημοσίευση σχολίου