
Πώς εξηγείται όμως αυτή η τόσο φτωχή επιθετική συγκομιδή; Γιατί η ομάδα μολονότι διαθέτει επιθετικούς για κάθε γούστο (ψηλούς, κοντούς, γρήγορους, φαντεζί, με δυνατό σουτ, καλό κεφάλι αλλά και αίσθηση του γκολ) δυσκολεύεται όχι μόνο να κάνει μεγάλα σκορ αλλά ακόμα και να δημιουργήσει πολλές φάσεις στα καρέ του αντιπάλου; Πώς γίνεται σε 2 ματς εντός έδρας με τους ουραγούς Θρασύβουλο και Πανσερραϊκό να έχει πετύχει συνολικά ένα γκολ κι αυτό στις καθυστερήσεις με τον 18χρονο Ταχτσίδη; Τί μπορεί να φταίει όταν ακόμα και απέναντι σε ομάδες Β’ εθνικής για το κύπελλο το γκολ έρχεται είτε στις καθυστερήσεις ή ακόμα χειρότερα στη διάρκεια της ημίωρης παράτασης;
Η εξήγηση για την επιθετική ανομβρία της ομάδας βρίσκεται φυσικά πίσω από το κλισέ «όλοι αμυνόμαστε και όλοι κάνουμε επίθεση». Δηλαδή το πρόβλημα αφορά στη συνολική λειτουργία και σύνθεση της ομάδας και όχι στην όποια δυστοκία ή ανικανότητα της επιθετικής γραμμής. Μια προσεκτική ματιά στο υλικό της ομάδας το επιβεβαιώνει. Αρχίζοντας από τα μετόπισθεν, η ομάδα φέτος δεν διαθέτει τον αμυντικό που θα της οργανώσει σωστά το παιχνίδι και θα ξεκινήσει φάσεις με βαθειές μπαλιές. Αυτό δηλαδή που πρόσφερε πέρσι ο Δέλλας και σε μικρότερο βαθμό ο Παπασταθόπουλος, αλλά αδυνατεί να κάνει, το καλύτερο ίσως αμυντικά αλλά σίγουρα πιο άμπαλο, φετινό αμυντικό δίδυμο. Επίσης, η ομάδα στερείται των μπακ εκείνων που και συχνά θα κατέβουν και θα σεντράρουν αλλά και θα σπρώξουν με τις κινήσεις τους περισσότερους παίχτες μας στην περιοχή του αντιπάλου. Πέρσι ο Ράμος ξεχνούσε μεν τί πάει να πει άμυνα, μπροστά όμως δημιουργούσε συνέχεια κινδύνους, ο Γεωργέας ήταν ακόμα στα φόρτε του ενώ ακόμα και ο Μπούρμπος βοηθούσε με τις επιθετικές του κινήσεις. Φέτος, αντιθέτως, τα μπακ μόλις και μετά βίας περνάνε το κέντρο και όταν αυτό γίνεται συνήθως η κατάληξη είναι μια σέντρα απελπισίας.
Απαραίτητο στοιχείο μιας καλής επιθετικής ομάδας είναι επίσης τα χαφ με δημιουργικές αρετές, που βγάζουν ασίστ, σεντράρουν σωστά, εκτελούν τα στημένα και φυσικά σκοράρουν. Μπορεί, πέρσι, το αργό στυλ του Ριβάλντο συχνά να μας έσπαγε τα νεύρα, ο Δώνης όμως με την επιλογή του να μην τον αντικαταστήσει κατάφερε να μας κάνει να τον νοσταλγήσουμε και να ξεσπάσουμε στο Μπασινά που αδυνατούσε να προσφέρει στο δημιουργικό τομέα. Η μεσαία γραμμή φέτος έχει προσφέρει μόλις 3 γκολ (2 από Καφέ και 1 από Ταχτσίδη) ενώ μέχρι και ο Σέζαρ με την προβλέψιμη τρίπλα και τα απευθείας φάουλ μπορεί να πει κανείς ότι λείπει βλέποντας την ανυπαρξία των ακραίων χαφ και την υπερπληθώρα των αμυντικών χαφ του φετινού ρόστερ.

Ο κανόνας λέει ότι μία ομάδα φτάνει δύσκολα στο γκολ όταν έχει μέτριους επιθετικούς. Η φετινή ΑΕΚ καταφέρνει δυστυχώς να αποδείξει ότι γίνεται να έχεις κακή επίθεση ακόμα κι όταν διαθέτεις τους καλύτερους επιθετικούς στο πρωτάθλημα...
3 σχόλια:
Δεν έχεις καθόλου άδικο. Κι εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινά πρώτα από τους ακραίους αμυντικούς αλλά κι από τους (έχουμε αλήθεια;) εξτρέμ. Θέλουν όμως κι ένα "μπλανισματάκι" τα κεφάλια των ψηλών. Παίρνουν τρεις-τέσσερις κεφαλιές από ευνοϊκά σημεία σε κάθε αγώνα κι όλες καταλήγουν στα πιτσιρίκια που επιστρέφουν τις μπάλες.
το προβλημα ειναι οτι δεν γουσταρονται καθολου μεταξυ τους και το δειχνουνε σε καθε στιγμη μεσα στο γηπεδο.
Δεν ξερω αν μπορει να λυθει το συγκεκριμενο προβλημα και τελικα αν δεν λυθει, ποιον θα διωξουνε, πουλησουνε!
Συμφωνώ σε όλα αλλά και οι επιθετικοί μας μήπως είναι υπερεκτιμημένοι; Ο Τζεμπούρ απλά έκανε μία καλή χρονιά στον ΠΓΣΣ. Μήπως το γεγονός ότι ακόμη δεν βρέθηκε η ιδανική θέση για το Σκόκο οφείλεται και στον ίδιο; Ο Εντίνιο μην ξεχνάμε ότι ήταν αναπληρωματικός στην Παναχαϊκή της Πορτογαλλίας.
Δημοσίευση σχολίου