Προδιαγεγραμμένη φιέστα

Έχω καιρό να γράψω αλλά θα κάνω ένα μικρό σχόλιο με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι. Ένα παιχνίδι για το οποίο διαβάζεις πολλά σήμερα, για τον Ολυμπιακό που έκλεισε στόματα και στέφεται δίκαια πρωταθλητής, για την ονειρική φιέστα τίτλου, για το κόκκινο τσουνάμι, για τα ρεκόρ και φυσικά για τον ξεφτιλισμό της ΑΕΚ.

Δεν διαβάζεις όμως πουθενά ότι αυτό το παιχνίδι ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα κυλήσει έτσι γιατί έτσι το είχε ανάγκη, πρωτίστως επικοινωνιακά, ο νέος «αυτοκράτορας» του ελληνικού ποδοσφαίρου Βαγγέλης Μαρινάκης. Μετά από τις ήττες σε όλα τα εκτός έδρας ντέρμπι, τον αποκλεισμό στο κύπελλο, την κραυγαλέα εύνοια στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και τις αποκαλύψεις για τη νέα παράγκα που αναδύεται, ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη για μία πανηγυρική φιέστα με την ΑΕΚ και ένα θρίαμβο που θα κάλυπτε όλες τις αμφισβητήσεις και τις όποιες σκιές. Και φυσικά τα κατάφερε...

Το πράγμα βρώμαγε όταν ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε μόνο με 1 αγωνιστική για τα επεισόδια με τον Παναθηναϊκό και, σκανδαλωδώς, η εκδίκαση της έφεσης έγινε σε τέτοιο χρονικό σημείο ώστε ακόμα και αν αυξανόταν η ποινή του να εκτίονταν στο επόμενο παιχνίδι και όχι σε αυτό που προγραμμάτιζε την ιδανική «φιέστα» του. Άλλο να γιορτάζεις τον τίτλο με ένα θρίαμβο επί της ΑΕΚ και άλλο με μια νίκη ρουτίνας επί της Καβάλας.

Ο φανατισμός – αλά Ριζούπολη – των παιχτών του Ολυμπιακού το πρώτο 20λεπτο και τα 3 γκολ, απόλυτα θεμιτός και δικαιολογημένος. Λίγο η έδρα, λίγο 2 στιγμές αδράνειας στην άμυνα μας, λίγο ένα λάθος του Σάχα, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και τα έχουμε κάνει κι εμείς στην τεσσάρα προ 3ετίας. Αυτά που (κανονικά) δεν συμβαίνουν είναι την ξέφρενη αγωνιστική είσοδο μιας ομάδας να την επιβραβεύει και ο διαιτητής που μόνο στο πρώτο ημίχρονο χάρισε:

- 2 κόκκινες, στον Μιραλάς (για σκόπιμο χτύπημα με αγκωνιά στο πρόσωπο του Σκόκο) και 3 φορές στον Ιμπαγάσα (μία που έπιασε στο πρόσωπο τον Γκερέιρο, μία που σταμάτησε με τα χέρια τη μπάλα ζητώντας παράβαση υπέρ του και μία που στην ίδια φάση την πέταξε μακριά για καθυστέρηση)

- ένα κακώς ακυρωθέν γκολ του Καφέ

- και ένα πέναλτι τράβηγμα φανέλας στον Ντιόπ

Προφανώς ο διαιτητής δεν ήθελε να είναι ο ξενέρωτος του "πάρτυ" και χαλάσει το πανηγυρικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί με τα 3 γρήγορα γκολ και τον διαγραφόμενο θρίαμβο. Περιμένω, όμως, κάποιος, από αυτούς που με τόση ευκολία και αποτροπιασμό μιλάνε για την ξεφτίλα της ΑΕΚ, τη μαύρη μέρα και τους "μικρούς παίχτες που δεν επιτρέπεται να φοράνε τη φανέλα της", να γράψει τί σόι φιέστα θα βλέπαμε στο Β’ ημίχρονο με το σκορ 3-2 και τον Ολυμπιακό με 9 παίχτες. Γιατί, μια τέτοια εύνοια ακόμα και μετά το 3-0 αποδεικνύει μόνο την τεράστια ανάγκη του Ολυμπιακού για έναν θριάμβο - σήμα κατατεθέν του φετινού του τίτλου.

Και αντί ο Αδαμίδης να βγει και να τα πει όλα αυτά προστατεύοντας παράλληλα τους παίχτες μας με τους οποίους μια χαρά ήξερε να πανηγυρίζει στα πούλμαν 3 μέρες πριν, συμπληρώνει την τέλεια εικόνα θύματος και κακομοιριάς της ΑΕΚ βγαίνοντας και ζητώντας ηλίθιες συγνώμες από τον κόσμο. Άσε που αν ήταν έξυπνος παράγοντας θα έπρεπε να φανταστεί τί μας περιμένει και την ανάγκη του αντιπάλου για γενική εξιλέωση και πριν το ματς να προϊδεάσει τον κόσμο με ανακοινώσεις (έστω για τη δημιουργία εντυπώσεων) αντί να απολογείται σαν παιδούλα που ένα βιντεάκι τον έπιασε να βρίζει τον αντίπαλο...